Büyük velî Alaaddîn-i Attâr hazretleri bir gün talebesiyle sohbet ediyordu…   Bir ara sohbeti kesip;   “Siz mi beni buldunuz, yoksa ben mi sizi?” diye sordu.   Talebeler;   “Biz fakîrler sizi bulduk efendim” dediler.   O zaman;   “Peki, bulun beni öyleyse!” buyurdu.   Ve bir anda kayboldu gözden…   Hatâ ettiklerini anladılar…   Büyük “pişmânlık” içinde;   “Hatâ … Devamını oku

Evliyânın büyüklerinden Alaaddîn-i Attâr hazretleri anlatıyor:   Hocam Behâeddîn-i Buhârî, beni talebeliğe kabul edince; onu o kadar sevdim ve öyle bağlandım ki, bir an bile ayrılmak istemiyordum yanından.   Zîra onun yanında geçirdiğim az bir zaman, onsuz geçen yıllardan daha kıymetliydi benim için.   Birine bir teveccüh etseydi, tasavvufun en yüksek derecesine yükseltirdi bir anda. Bir gün beraberdik … Devamını oku

Alaaddîn-i Attâr hazretlerinin babası, çok “zengin” biriydi Buhâra’da. Öldüğünde çok mal ve para bırakmıştı.   Ama Alaaddîn, hiçbir şey almadı o mallardan.   Gidip Behâeddîn-i Buhârî hazretlerine talebe oldu.   Ne yorganı vardı odacığında, ne de yatağı.   O, bütün dikkatini derslerine vermişti.   Hocası, onun kalbindeki cevheri gördü. Ve hanımına;   “Kızımız büluğa erince, haber ver” buyurdu.   Haber alınca Alâeddîn’in odasına … Devamını oku