Irak’ta yetişen evliyânın büyüklerinden Mâcid-ül Kürdî hazretleri 1166’da Irak’ta vefât etti. Bu zâtın pek çok kerâmetleri vardı. Biri şöyle: Bir dostu vardı. O kimse gelip; “Efendim, tek başıma nâfile hacca gitmek istiyorum” dedi. Ve duâ istedi bu büyük velîden. Ancak hiç azık almamıştı yanına. Zîra azık alacak parası yoktu. Mâcid-ül Kürdî hazretleri, deriden su kabını … Devamını oku
Büyük velîlerden Kadîb-ül Bân hazretleri zamânında bir kimse vardı ki; yanında pehlivanlar gezdirir ve bunları güreştirip nâm yapardı. Bu kişi, bir gün Kadîb-ül Bân hazretlerinin şehrine geldi. Ve bir talebeye; “Hocanız nerededir?” diye sordu. Talebe de; “Falan göle gitmiştir” dedi. O dediği göle yaklaşınca, Kadîb-ül Bân hazretlerini, gölün ortasında bağdaş kurmuş oturuyor gördü. Kıyıdan; “Ey … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Kadîb-ül Bân hazretleri, bir sohbetinde “Kardeşlerim! İnsanın en büyük düşmanı, nefsidir. Dînin her bir emrinde bu nefsi kırmak vardır ve nefis kırılırsa netîce hayır olur” buyurdu. Sordular: “Nefsi nasıl kıralım efendim?” Buyurdu ki: “İstişâre edin ki, bu, nefsi kırar. Zîra nefis, istişâre etmek, fikir sormak istemez. ‘Ben de biliyorum’ der. Yolda bir mümine … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Kadîb-ül Bân hazretleri, 1174’te Musul’da vefât etti. Bu zâtın zamânında bir kişi vardı ki, hasedinden dolayı bu zâtı sevmez ve büyüklüğünü inkâr ederdi. Kalbinden; “En iyisi, gidip sultâna şikâyet edeyim. Musul’dan sürgün etsin, ben de rahat edeyim” dedi. Ve bu niyetle çıktı evden… Birkaç adım attı. Biri çıktı karşısına: “Dur bakalım, nereye gidiyorsun? … Devamını oku
Câkir-el Kürdî hazretleri, Hanbelî mezhebinin büyük âlimlerindendir. 1155’te Irak’ta vefât etti. Bir gün, bir talebesi; “Efendim, izninizle uzun bir deniz yolculuğuna çıkacağım, duânızı almaya geldim” diye arz etti. Büyük zât da; “Hak teâlâ sana selâmet versin. Yollarda bir sıkıntı olursa, o anda beni hâtırla. Allah’ın yardımıyla imdâdına yetişirim inşallah” buyurdu. Talebe; “Peki efendim” deyip ayrıldı. … Devamını oku
Bir gün hırsızın biri, büyük âlim Muhammed bin İsmâil hazretlerinin arkasından sessizce yaklaşıp, cebinden bir miktar para aldı. Ama o, paraları avcuna aldı. Elinin parmakları kilitlendi. Çok uğraştı, ama açamadı. Hiç böyle şey olmamıştı önceden. Düşününce anladı hatâsını… Yanlış kapı çalmıştı… Bin pişmân olarak huzûruna geldi ve; “Affedin beni efendim, çok pişmânım” dedi. Mübârek sordu: … Devamını oku
Büyük fıkıh âlimi olan Muhammed bin İsmâil hazretleri, 1192 yılında Şam’da vefât etti. Sırrî-yi Sekatî hazretlerinin talebesi olup, dokumacılıkla uğraşır; bunun için “Hayrünnessâc” diye tanınırdı halk arasında. Bir gün Dicle Nehri kıyısında ibâdet ediyordu ki, bez dokuduğu müşterilerinden biri geldi. Borcunu ödeyip; “Efendim, bundan sonraki borcum için geldiğimde, sizi bulamazsam kime vereyim?” diye sordu. Mübârek, … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Abdullah-i Mürteiş hazretleri, bir gün evinin önünde oturuyordu ki, bir genç gelip para istedi ondan. Ama bir şey vermedi. Zîra gencin üzerinde yeni bir elbise vardı ve hiç de fakîre benzemiyordu. Hattâ kalbinden; “Bu niçin dileniyor? Yaşı henüz genç, sakat değil, elbisesi yeni. Bu hâlde dilenmek ona yakışıyor mu?” diye geçirdi. O genç … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Abdullah-i Mürteiş hazretleri, kerâmet sâhibi olup, kalpten geçeni anlar ve çok cömertlik yapardı insanlara. Şöyle ki; O devirde fakîr biri, nâfile hac yapmak istiyor, ama parasızlıktan gidemiyordu bir türlü. Bir gün kalbinden; “Abdullah-i Mürteiş hazretleri, cömert bir velîdir. Bana, bir yol elbisesiyle, on beş gümüş para verse, ne iyi olur” dedi. Böyle temennî … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Abdullah-i Mürteiş hazretleri, 939 senesinde Bağdat’ta vefât etti. Bu zât, her velî gibi riyâ ve gösterişten hiç hoşlanmazdı. Bir ramazanda îtikâfa girmişti bir câmide. Yâni vaktini ibâdetle geçirecekti orada. Fakat ikinci günde îtikâfı bırakıp dışarı çıktı. Bir daha da gitmedi. Yakınları onu görüp; “Siz îtikâfa girmiştiniz efendim. Niçin yarıda bırakıp çıktınız?” diye sordular. … Devamını oku
Sâlim adında bir Müslüman, başından geçenleri şöyle anlatıyor: Küffâr memleketinde esirdim. Bir nöbetçi asker de başımda bekliyordu. Bu asker, birinden; “Müslümanlar darda kalınca, Seyyid Ahmed Bedevî adındaki bir evliyâdan yardım ister, O da gelip onları kurtarır” diye duymuş. Bir gün bana; “Sakın hâ! Sen de Seyyid Ahmed Bedevî denen evliyâdan yardım istemeyesin. Bunu sezersem pişmân … Devamını oku
Seyyid Ahmed Bedevî hazretlerinin kerâmetleri çoktur. Biri şöyle: Bir gün, bu zâtın kabri başında elleri kelepçeli birine rastladı insanlar. Şaşkın bir vaziyette etrâfına bakıyordu. Yanına yaklaşıp; “Senin bu hâlin nedir?” diye sordular. Şöyle anlattı: “Ben bir işim için küffâr memleketine gitmiştim. İşimi hâlledip, dönüyordum ki, düşman askerleri beni esir alarak kelepçeye vurdular. Türlü eziyetlere dûçar … Devamını oku
Abdülvehhâb-ı Şa’rânî hazretleri anlatıyor: Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri için okunacak mevlid-i şerîf için toplanmıştık. Ancak hiç tanımadığımız kimseler vardı aramızda. Çok merak ettim… Yanlarına sokulup; “Sizi ilk defâ görüyorum. Buraya, ne maksatla ve nereden geldiniz?” diye sordum. Cevâbında; “Biz Hindistan’dan geldik. Gâyemiz; Ahmed Bedevî hazretlerini ziyâret ve mevlid-i Nebevîyi dinlemektir” dediler. Sordum yine: “İyi de, … Devamını oku