Abdüllatif Uyan

Câkir-el Kürdî hazretleri, Hanbelî mezhebinin büyük âlimlerindendir. 1155’te Irak’ta vefât etti. Bir gün, bir talebesi; “Efendim, izninizle uzun bir deniz yolculuğuna çıkacağım, duânızı almaya geldim” diye arz etti. Büyük zât da; “Hak teâlâ sana selâmet versin. Yollarda bir sıkıntı olursa, o anda beni hâtırla. Allah’ın yardımıyla imdâdına yetişirim inşallah” buyurdu. Talebe; “Peki efendim” deyip ayrıldı. … Devamını oku

Bir gün hırsızın biri, büyük âlim Muhammed bin İsmâil hazretlerinin arkasından sessizce yaklaşıp, cebinden bir miktar para aldı. Ama o, paraları avcuna aldı. Elinin parmakları kilitlendi. Çok uğraştı, ama açamadı. Hiç böyle şey olmamıştı önceden. Düşününce anladı hatâsını… Yanlış kapı çalmıştı… Bin pişmân olarak huzûruna geldi ve; “Affedin beni efendim, çok pişmânım” dedi. Mübârek sordu: … Devamını oku

Büyük fıkıh âlimi olan Muhammed bin İsmâil hazretleri, 1192 yılında Şam’da vefât etti. Sırrî-yi Sekatî hazretlerinin talebesi olup, dokumacılıkla uğraşır; bunun için “Hayrünnessâc” diye tanınırdı halk arasında. Bir gün Dicle Nehri kıyısında ibâdet ediyordu ki, bez dokuduğu müşterilerinden biri geldi. Borcunu ödeyip; “Efendim, bundan sonraki borcum için geldiğimde, sizi bulamazsam kime vereyim?” diye sordu. Mübârek, … Devamını oku

Evliyânın büyüklerinden Abdullah-i Mürteiş hazretleri, bir gün evinin önünde oturuyordu ki, bir genç gelip para istedi ondan. Ama bir şey vermedi. Zîra gencin üzerinde yeni bir elbise vardı ve hiç de fakîre benzemiyordu. Hattâ kalbinden; “Bu niçin dileniyor? Yaşı henüz genç, sakat değil, elbisesi yeni. Bu hâlde dilenmek ona yakışıyor mu?” diye geçirdi. O genç … Devamını oku

Evliyânın büyüklerinden Abdullah-i Mürteiş hazretleri, kerâmet sâhibi olup, kalpten geçeni anlar ve çok cömertlik yapardı insanlara. Şöyle ki; O devirde fakîr biri, nâfile hac yapmak istiyor, ama parasızlıktan gidemiyordu bir türlü. Bir gün kalbinden; “Abdullah-i Mürteiş hazretleri, cömert bir velîdir. Bana, bir yol elbisesiyle, on beş gümüş para verse, ne iyi olur” dedi. Böyle temennî … Devamını oku

Evliyânın büyüklerinden Abdullah-i Mürteiş hazretleri, 939 senesinde Bağdat’ta vefât etti. Bu zât, her velî gibi riyâ ve gösterişten hiç hoşlanmazdı. Bir ramazanda îtikâfa girmişti bir câmide. Yâni vaktini ibâdetle geçirecekti orada. Fakat ikinci günde îtikâfı bırakıp dışarı çıktı. Bir daha da gitmedi. Yakınları onu görüp; “Siz îtikâfa girmiştiniz efendim. Niçin yarıda bırakıp çıktınız?” diye sordular. … Devamını oku

Sâlim adında bir Müslüman, başından geçenleri şöyle anlatıyor: Küffâr memleketinde esirdim. Bir nöbetçi asker de başımda bekliyordu. Bu asker, birinden; “Müslümanlar darda kalınca, Seyyid Ahmed Bedevî adındaki bir evliyâdan yardım ister, O da gelip onları kurtarır” diye duymuş. Bir gün bana; “Sakın hâ! Sen de Seyyid Ahmed Bedevî denen evliyâdan yardım istemeyesin. Bunu sezersem pişmân … Devamını oku

Seyyid Ahmed Bedevî hazretlerinin kerâmetleri çoktur. Biri şöyle: Bir gün, bu zâtın kabri başında elleri kelepçeli birine rastladı insanlar. Şaşkın bir vaziyette etrâfına bakıyordu. Yanına yaklaşıp; “Senin bu hâlin nedir?” diye sordular. Şöyle anlattı: “Ben bir işim için küffâr memleketine gitmiştim. İşimi hâlledip, dönüyordum ki, düşman askerleri beni esir alarak kelepçeye vurdular. Türlü eziyetlere dûçar … Devamını oku

Abdülvehhâb-ı Şa’rânî hazretleri anlatıyor: Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri için okunacak mevlid-i şerîf için toplanmıştık. Ancak hiç tanımadığımız kimseler vardı aramızda. Çok merak ettim… Yanlarına sokulup; “Sizi ilk defâ görüyorum. Buraya, ne maksatla ve nereden geldiniz?” diye sordum. Cevâbında; “Biz Hindistan’dan geldik. Gâyemiz; Ahmed Bedevî hazretlerini ziyâret ve mevlid-i Nebevîyi dinlemektir” dediler. Sordum yine: “İyi de, … Devamını oku

Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri zamânında bir Müslüman, nedense sû-i zanda bulunurdu bu büyük velîye. Hele onun doğum ve vefat tarihlerinde düzenlenen mevlid cemiyetlerinde iyice huzursuz olurdu. Gerçi Müslümandı. Biraz ilmi de vardı. Ama hasedinden yapıyordu bütün bunları. Tâ ki, silleyi yiyene kadar!.. Nitekim bu kötü davranışları yüzünden gadabına uğradı bu zâtın. Bütün ilimler hâfızasından silindi. … Devamını oku

İmâm-ı Şa’rânî hazretleri naklediyor: Benim ilk hocam İmâm-ı Şenâvî hazretleridir. Beni talebeliğe ilk kabul ettiğinde Ahmed Bedevî hazretlerinin kabrine gittik önce. Bu zâta hitâben; “Efendim, bu kişi, bizim sevdiklerimizdendir. Yüksek himmetinizle bunun da kalbini nurlandırınız” diye arz etti. O an ses geldi kabirden. Büyük velî ona cevâben; “Peki, olur evlâdım” buyurmuştu. O anda, ‘nûr’lu ellerini … Devamını oku

Seyyid Ahmed Bedevî hazretlerinin büyüklüğüne inanmayan kimseler vardı o devirde. Bir âdet vardı. Her sene, belirli bir günde, bu zâtın kabri başında mevlid cemiyeti tertip edilirdi. Ve bu cemiyete çok kimseler gelirdi uzaktan yakından. Büyük kalabalık olurdu. Bir vâli, bu zâta düşmanlığından, mevlid cemiyetine katılmak isteyenlere izin vermez ve göndermezdi hiç kimseyi. Muhammed Şenâvî adlı … Devamını oku

İmâm-ı Şa’rânî hazretleri anlatıyor: Bir kimse ticârî bir seferden dönüyordu ki, harâmîler, onun kıymetli mallarla döndüğünü öğrenip, kestileryolunu. Tüccar, çâresizdi!.. O an ellerini açıp; “Yetiş yâ Seyyid Ahmed!”dedi, o kadar! O anda nûrlu bir zâtbelirdi yanında. Bu zât, Ahmed Bedevî hazretlerinin kendisiydi. Ve tek başına kaçırttıhaydutları o bölgeden… ● ● ● Yine bir Müslüman damerkebini … Devamını oku