“Taş taşı da, söz taşıma” derler. Nemime günahtır, nemimeyi dinlemek, daha büyük günahtır. Söylenen söz doğru ise gıybet, yalan ise iftira olur.
Nemîme, insanlar arasında söz taşımak, kovuculuk yapmak demektir. Çoğunlukla bir kimse hakkında hoş olmayan bir şeyi nakletmeye denir. Kötü huylardandır. Dünyada, insanların arasının açılmasına ve fitne çıkmasına, ahirette azaba sebep olur. Nemime yüzünden pek çok sıkıntılar yaşanmaktadır. Nemime, günahtır, nemimeyi dinlemek, daha büyük günahtır. Çünkü dinlemek, gıybet yapılmasına izin vermektir. Söz taşıyan tövbe etmeli, bir daha nemmamlıktan [söz taşımaktan] sakınmalıdır!
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Allahü teâlâ laf taşıyanın kabrinde bir ateş musallat eder. O ateş onu kıyamete kadar yakar.) [Şir’a]
Resulullah efendimiz, iki kabre uğradı. (İkisi de azaptadır. Biri, elbisesini idrardan korumazdı, diğeri ise söz taşırdı, kovucu idi) buyurdu. [Şir’a]
Ka’bül Ahbar radıyallahü anh şöyle anlatır: İsrailoğullarında kıtlık olmuştu. Musa aleyhisselam onlarla beraber birkaç defa yağmur duasına çıktıysa da kabul olunmadı, yağmur yağmadı. Allahü teala kendisine şöyle vahyetti: Aranızda söz taşımaya devam eden birisi var. O aranızda bulunduğu müddetçe duanızı kabul etmem, buyurdu. Bu haberden sonra hepsi tövbe ettiler, tövbeleri kabul oldu ve yağmur yağdı. [Şir’a]
Muhammed Masum hazretleri, Mektubat’ında şöyle buyurmaktadır:
“Nemime, yani Müslümanlar arasında söz taşımamalıdır. Bu günahı işleyenlere çeşitli azaplar yapılacağı bildirilmiştir. Yalan söylemek ve iftira etmek de haramdır, sakınmak lazımdır. Bu iki fenalık, her dinde de haram idi. Cezaları çok ağırdır. Müslümanların ayıplarını örtmek, gizli günahlarını yaymamak ve kusurlarını affetmek çok sevaptır.”
Salih bir zat, kendisine başkasından söz getiren birisine dedi ki:
(Bu gelişin ile üç kötülük işledin. Benim mümin kardeşime buğzetmeme sebep oldun. Kalbimin huzurunu kaçırdın. Sana olan itimadımı kaybettin.)
Hasan-ı Basri hazretleri buyurdu ki: “Başkasının sözünü sana getiren, senin sözünü de başkasına götürür.”
“Kabir azabının üçte biri nemimedendir” [Şir’a]
Söz taşıyana karşı şu altı şeyi yapmak gerekir:
1– Önce inanmamalı; çünkü söz getiren fâsıktır. Fâsıka inanılmaz. Sözüyle hareket edilmez.
2- Onu susturmalı; çünkü haram işliyor. Harama mâni olmak lazımdır.
3- Allah için onu sevmemeli; çünkü o âsidir, yani günah işlemiştir, âsiyi sevmemek vaciptir.
4- Kötülediği kimseyi kötü bilmemeli; çünkü suizan etmek haramdır.
5- Haber verdiği şeyi araştırmamalı. Çünkü tecessüs, araştırmak caiz değildir.
6- Onun gibi nemmamlık yapmamalı, yani bize getirilen sözü başkasına söylememeli.