Manisa velilerinden Derviş Ali Efendi “rahmetullahi aleyh” gizli Hak âşıklarından bir velidir.
Bir gün talebelerine;
“Beni seviyor musunuz çocuklar?” diye sordu.
Bir ağızdan cevap verdiler:
“Hem de çok seviyoruz efendim.”
Sordu yine:
“Peki bu sevgi kimdendir, benden mi, sizden mi?”
Talebeler önce durakladı.
Sonra cevapladılar:
“Bizdendir hocam.”
Bunun üzerine;
“Peki, madem sevgi sizdendir, öyleyse sevin beni!” buyurdu.
O anda hepsinin kalbinde bir “soğukluk” başladı.
Ve o “sevgi” silindi tamamen.
İzi bile kalmadı.
O zaman anladılar hatalarını.
Pişmanlık içinde
“Aman efendim! Hata ettik, özür dileriz, sevgi bizden değil, sizdendir. Siz istemezseniz, biz sizi sevemeyiz” dediler.
Böyle söyler söylemez kavuştular eski hâllerine. Kalpleri, yine o zatın sevgisiyle doldu taştı.
● ● ●
Bu zat bir sohbetinde;
“Ehl-i sünnet âlimlerini ve evliyaları seven ve İslâm’a hizmet eden mümin, çok şanslıdır. Çünkü hadîs-i şerîfte; ‘Unutulmuş bir sünnetimi meydana çıkarana, yüz şehit sevabı vardır’ buyuruldu” diye nakletti.