Dert ve belâ, nîmettir!

Tâbiîn’den olup, Irak’ta yetişen Bekr bin Abdullah Müzenî hazretleri, bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu.

 

Bir ara onlara;

 

“Kardeşlerim! Allahü teâlâ bir kuluna hayır murâd ederse, ona biraz acı ve sıkıntı tattırır” buyurdu.

 

Pek anlamadılar.

 

O, bunu sezdi.

 

Ve şöyle açıkladı:

 

“Dert ve belâ, Sevgili’nin kemendidir. Allahü teâlâ sevdiklerini, bu kementle kendine çeker.”

 

● ● ●

 

Bekr bin Abdullah Müzenî hazretleri bir gün sevdikleriyle oturmuş, sohbet ediyordu.

 

Bir ara onlara;

 

“Amân kardeşlerim, günahtan çok sakının… Kim bu dünyâda gülerek günah işlerse, âhirette ağlayarak cehenneme girer” buyurdu.

 

● ● ●

 

Bu zâtın yanına, bir gün kendini bilmezin biri geldi. Ve sevdiklerinin yanında hakâretler etti bu zâta.

 

Ama o, hiç kızmadı.

 

Karşılık da vermedi.

 

Sükût etti.

 

Ama adam edepsizdi.

 

O sustukça daha azdı.

 

Küstahlaşıp haddi aştı.

 

Bu defâ bu zâtın yanında olan kimselerin sabrı taştı.

 

Ve bu zâta;

 

“Efendim, o size hakâret ediyor, siz susuyorsunuz, niçin cevap vermiyorsunuz?” dediler.

 

O, bunları dinledi.

 

Ve cevap verip;

 

“Bilmez misiniz; her kaptan, içinde olan dışarı sızar” buyurdu.




Kategori içindeki yazılar: Abdüllatif Uyan