Fıkıh ve hadîs âlimi. İsmi, Ahmed bin Yahyâ bin Fadlullah bin Müclî bin Da’can bin Halef bin Nasr el-Adevî el-Ömerî’dir. 600 (m. 1204) senesi Şevval ayının üçünde doğdu. 749 (m. 1348) senesinde Kudüs’de vefât etti. Ahmed bin Yahyâ el-Adevî’nin parlak bir zekâsı, kuvvetli bir hafızası ve güzel bir sûreti vardı. Güzel ahlâk sahibi olan Ahmed el-Adevî’nin, nesir ve şiir alanında kabiliyeti fazla olup, bu husûsta emsallerinden çok üstündü.
Ahmed bin Yahyâ el-Adevî, Arab dilinin inceliklerini Kemâleddîn İbn-ül-Kâdî Şühbe’den, fıkıh ilmini; İbn-ül-Ferkâh, Şihâbüddîn İbn-ül-Mecd, Şeyh Burhâneddîn İbn-ül-Ferkâh’dan öğrendi. Şemsüddîn bin es-Sâig-ül-kebîr, İbn-üz-Zemlikânî, Ebû Hayyân ve başkalarından edebiyata dâir bilgileri öğrendi. Birçok âlimden de hadîs-i şerîf dinledi ve rivâyette bulundu.
Ahmed el-Adevî, birçok eser yazdı. Bunlardan ba’zıları şunlardır: 1. Fevâsil-üs-semer fî fadâil-i Âl-i Ömer: Dört cildlik bir eserdir. 2. Amelü Mesâlil-ül-ebsâr: Yirmi cildden fazla bir eserdir. 3. Et-Ta’rîf bil-Mustalah-iş-şerîf.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Ed-Dürer-ül-kâmine cild-1, sh. 331
AHMED BİN YAHYÂ EL-ADEVÎ