Fıkıh, lügat, tefsîr ve nahiv âlimi. Künyesi Ebü’l-Kâsım olup ismi, Abdurrahmân bin Muhammed bin Abdülazîz bin Süleymân el-Cehmî el-Kavsî el-Hanefî’dir. Ellahmî diye de tanınır. 555 (m. 1160) yılında, Kavs adlı bölgede dünyâya geldi. Hanefî mezhebinin büyük fakîhlerinden olan Abdurrahmân bin Muhammed, zamanının büyük âlimlerinden ilim tahsil etti. Hayâtı Kâhire’de geçti ve pek değerli eserler yazdı, ölünceye kadar ders vermekle meşgûl oldu. Abdurrahmân bin Muhammed, 643 (m. 1246) yılında vefât etti ve Sefhal Medam bölgesine defnedildi.
Abdurrahmân bin Muhammed; Allâme Ebû Muhammed Abdullah bin Berri, Ebü’l-Feth Mahmûd bin Ahmed es-Sâbûnî, Ebü’l-Muzaffer, Abdülhâlık İbni Firûz el-Cevherî, Ebü’l-Ganâim, Ebû Muhammed Kâsım bin Ali ed-Dımeşkî, Ebü’t-Tâhir İsmâil bin Sâlih bin Yâsîn’den ilim öğrendi.
Abdurrahmân bin Muhammed’in kendisinden ise; İmâm Ebû Abdullah Muhammed bin Abdülmün’îm el-Harrânî ilim öğrenip hadîs-i şerîf rivâyetinde bulundu.
Meşhûr ed-Dimyâtî, bu âlim hakkında; “Abdurrahmân bin Muhammed, faziletli bir Hanefî fıkıh âlimi ve şâir idi. Ders okuttu ve münâzara yaptı. Uzun ömürlü oldu. Ders okuttuğu yer Hânefiyye Medresesi idi.” demektedir.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Tabakât-üs-seniyye, varak 285 a-b
2) Cevâhir-ül-mudiyye, varak, 86 a
3) El-A’lâm cild-3, sh. 228
4) Mu’cem-ül-müellifîn cild-5, sh. 180
ABDURRAHMÂN BİN MUHAMMED