Kabr-i şerîfi Manisa-Kırkağaç’ta bulunan Hak dostlarından Sarı Hoca, bir sene oğullarına;
“Eşyamızı hazırlayın. Hicaz’a gidiyoruz!” buyurdu.
Oğulları da;
“Peki babacığım!” dediler.
Ve sevinç içinde hazırlığa koyuldular.
Yöre halkına da haber verilmişti. Şehir dışında “büyük bir ziyafet” verildi o gün herkese.
Yemekten sonra Sarı Hoca
Herkesle, tek tek vedalaştı.
Helallık diledi.
Ve yola çıktılar…
Bir miktar gitmişlerdi ki, tekrar çağırdı oğullarını.
Ve onlara;
“Eşyaları toplayın! Geri dönüyoruz” buyurdu.
Çocuklar şaşırdı!
Ve sordular:
“Hayırdır babacığım, ne oldu?”
“Gitmemize izin yok” buyurdu.
Hiçbir şey anlamadılar.
“İzin mi yok, nasıl yani?”
“Rabbimize kavuşma vakti gelmiş çocuklar. Hicaz’a gidecek kadar ömrümüz kalmamış” dedi.
Gençler, çaresizce büktüler boyunlarını.
“Başüstüne baba” dediler.
Topladılar eşyaları. Hakikaten kasabaya döner dönmez hastalandı mübarek. Üç gün sonra da vefat edip kavuştu Rabbine.