Balıkesir toprağını nurlandıran velîlerden Tekir Dede’nin talebesinden birinin gözleri ağrımıştı bir gün.
Bu yüzden o gün dersini yapamadı.
Ve gece yatarken;
“Yâ Rabbî! Hocamın hürmetine şifâ ver bana. Kurtar beni bu göz ağrısından” diye duâ etti…
O gece bir “rüyâ” gördü.
Rüyâda hocası geldi.
Elini gencin gözlerine sürüp “Yâ Rabbî! Şifâ ver bunun gözlerine” diye duâ etti.
Sonra tesellî edip;
“Üzülme evlâdım, inşallah kurtulursun bu ağrıdan” buyurdu.
Delikanlı sabah uyandı…
Ağrıdan eser kalmamıştı…
Sevinçle koştu dergâha.
Müjde verecekti hocasına.
Tekir Dede onu görüp;
“Gözlerinin ağrısı geçti mi?” diye sordu.
Delikanlı;
“Evet hocam, sâyenizde kurtuldum ağrıdan” dedi.
Hocasıysa;
“Hayır evlâdım, benden değil. Kula gelen her iyilik, Allahü teâlânın ihsânı iledir. Şifâyı veren O’dur. Bana değil, Allahü teâlâya şükretmen lâzım” buyurdu.
Delikanlı anladı işi.
Ve sordu hemen:
“Ona nasıl şükredilir hocam?”
Buyurdu ki:
“Şükretmek, İslâmiyete uymakla olur evlâdım.”