Gâziantep’te yaşıyan velîlerden Memik Dede, Göksüncük köyünde, bir ailenin yanında uzun süre “kâhyalık” yaptı.
Burada çift sürerdi.
Ekin eker ve biçerdi.
Hayvan da güderdi.
Dağdan odun kesip taşırdı.
Yalan ve kötü söz söylemez, harama el uzatmazdı.
Ağasından aldığı parayı hak etmek için hilesiz çalışırdı.
● ● ●
İnsanlara derdi ki:
“Yaş ağaç kesmeyin!”
“Niçin?” dediklerinde;
“Gereksiz yaş ağaç kesmek, adam öldürmek kadar kötüdür” derdi.
Bu yüzden dağa oduna gittiğinde kuruyup kendiliğinden yıkılmış ağaçların dallarından kesip getirirdi.
● ● ●
Bir gün yine öyle yaptı.
Ağası da buna kızdı!
Ve sebebini sordu.
O da cevaben;
“Ne yapayım, yaş ağaçlardan kestiğimde o yerlerden sanki insan öldürmüş gibi (kan) fışkırıyor” dedi.
● ● ●
Hayvanlara da iyi davranılması gerektiğini sık sık söylerdi.
Bir gün hayvanlardan bir “inek” geç geldi.
Memik Dede, o ineğe;
“Niçin geç geldin?” diye sordu.
Hayvan dile geldi.
Ve cevap olarak;
“Buna mecbûrum. Çünkü evin hanımı, beni sağarken fazla süt almaya çalışıyor, iyice doymadan gelirsem yavrum aç kalıyor. Bu yüzden tam doymaya çalışıyorum” dedi.