Edirne evliyâsından Ömer Baba, 15. asırda Edirne’de yaşamış.
Mütevâzı bir hayâtı varmış.
Yine de unutulmamış.
Nitekim büyüklerimiz;
“Tevâzu, büyüklüğün alâmetidir, işâretidir” buyurmuşlar.
● ● ●
Ömer Baba, geceyi ibâdetle geçirir, gündüzleri de İslâmiyeti anlatırmış insanlara.
Kalplere işlermiş sözleri.
Geceleri çok az uyurmuş.
Bir gün sormuşlar ona;
“Niçin uyumuyorsunuz?
“Uyuyamıyorum ki.”
“Neden efendim?
“Cehennem korkusu beni uyutmuyor!”
● ● ●
Bir gün nasîhat isterler bu zâttan.
“Mert olun” buyurur.
“Mertlik nedir?” derler
Buyurur ki:
“Suçu kendinde bilmektir.”
Sorarlar:
“Haklı olsak da mı?”
“Evet, Peygamberimiz ‘Haklı olduğu hâlde ben haksızım diyene, cennette köşk verilecektir. Kefîli de benim’ buyuruyor” der.
Ve ekler:
“Unutmayın. Kavga, iki diri arasında olur.”
Ve sorar onlara:
“Siz hiç, ölüyle dirinin kavga ettiğini gördünüz mü?”
“Görmedik” derler.
“Demek ki, bir tarafın ‘ölü’ olması lâzımmış” der.
Ve açıklar:
“Ölü olmak için ‘kabâhat bende’ diyeceksiniz. O zaman hiç kavga olmaz.”