Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri; yanına gelenlere, konuşmadan önce bir kere teveccüh eder, çok câhil biri de olsa, o ‘nazar’la bütün dereceleri geçirirdi.
Yâni senelerce riyâzet çekilerek kavuşulan mânevî makamlara, bir anda kavuşurdu o kimse.
Ve yine o kimseyle hiçbir şey konuşmadan, “mutlak icâzetini” verir, gönderirdi.
● ● ●
Bu zâtı seven bir kimse, sırtında süt kabıyla geçiyordu bir yoldan.
O sırada bu büyük velî de, karşıdan geliyordu…
Mübârek zât eliyle bir işâret etti kaba.
Kap yere düştü…
Süt döküldü.
Adamcağız üzüldü!
Ama işin hikmetini bilmiyordu garip.
Ne zaman ki, kabın içinden çıkan, ölü bir yılanı gördü.
O zaman çok sevindi işte.
Zîra süt dökülmeseydi, yılanı göremeyecek ve o sütü içip zehirleneceklerdi!..
● ● ●
Bu zât şöyle anlatıyor:
Büyüklerden biri, bir kimseyi namaz kılarken rükû ve secdelerini tamam yapmadığını gördü.
Buna çok üzüldü.
Ve sordu hemen:
“Sen ne kadar zamandır böyle namaz kılıyorsun?”
O kimse dedi ki:
“Kırk senedir.”
“Sen kırk senedir namaz kılmamışsın. Eğer ölürsen, Muhammed Resûlullahın dîni üzere ölmezsin” buyurdu.