Manisa’da medfun bulunan Kadı Şeyh Efendi “rahmetullahi aleyh” hazretleri, bir grup talebesiyle sefere çıktı bir gün.
Dönüşte Manisa’ya iyice yaklaşmışlardı.
Talebesinden biri;
“Hocam! Ben önden gidip, gelmekte olduğumuzu arkadaşlara haber vereyim” diye arz etti.
Kadı Şeyh Efendi;
“Lüzum yok, habersiz gidelim de sürpriz olsun” buyurdu.
Lâkin o, söz dinlemedi.
Ondan habersiz düştü yola.
Bir müddet gitmişti ki, yolda âniden bir yılan çıktı önüne.
Çok iri ve korkunçtu!
Yolun tam ortasındaydı.
Heybetle durmuştu.
Geçit vermiyordu!
Yılan engeliyle karşılaşınca, anladı yaptığı hatâyı…
Pişmân olup geri döndü.
Hocası onu gördü ve mânâlı gülümsiyerek;
“Gidemedin mi evlât?” buyurdu.
Talebe büktü boynunu:
“Göndermediniz hocam.”
Ona şefkatle bakıp;
“İzinsiz iş yaparsan, işte böyle olur. Bir daha öyle şey yapma!” buyurdu
Talebe bin pişmândı.
Mahcup ve perîşandı.
Hocasının elini öpüp; “Affedin hocam. Bir daha size sormadan iş yapmıyacağım” dedi.
Hocası da ona;
“Pekâlâ evlâdım, ben de seni affettim” buyurdu…