Osmanlı âlimlerinden. Doksanıncı Osmanlı şeyhülislâmıdır. İsmi Mehmed Kâmil olup, Rumeli kadıaskerlerinden Osman Efendi’nin oğludur. 1141 (m. 1728) senesinde İstanbul’da doğdu. 1215 (m. 1800) senesinde İstanbul’da vefât etti.
Zamanının âlimlerinden aklî ve naklî ilimleri tahsil edip, gerekli imtihanlarda başarı gösterdikten sonra, 1155 (m. 1742) senesinde müderris oldu. Ba’zı medreselerde müderrislik yapıp talebe yetiştirdi. Kâdılık mesleğine yönelip, ilk olarak 1185 (m. 1771) senesinde Galata kadılığına ta’yin edildi. Arkasından Kudüs payesine nail oldu. 1191 (m. 1777) senesinde Mısır kadısı oldu. Aynı sene içinde Mekke-i mükerreme kadılığına nakledildi. Bu vazîfede bulunduğu sırada hac ibâdetini îfâ edip, sevgili Peygamberimizin ( aleyhisselâm ) mübârek kabrini ziyâret etti. 1199 (m. 1784) senesinde İstanbul payesine ulaştı. Bir sene sonra Nakîb-ül-eşrâflığa getirildi. Yine aynı sene içinde Anadolu payesine ulaştı. 1201 (m. 1786) senesinde Anadolu kadıaskerliği vazîfesine getirildi. Müteakiben Rumeli payesine nail oldu. 1202 (m. 1787) senesinde vazîfeden ayrıldı. Devlet hizmetlerinden uzak olarak evinde ibâdet ve tâatle meşgûl iken, aynı sene Şeyhülislâm Mekkî Mehmed Efendi’nin vazîfeden ayrılmasıyla boşalan şeyhülislâmlık makamına getirildi. 1203 (m. 1788) senesinde bu vazîfeden ayrıldı ve evinde oturmaya başladı. Daha sonra ikâmet etmek üzere Keşan’a gitti. Daha sonra tekrar İstanbul’a döndü. Üsküdar’daki evinde ömrünün son günlerini ibâdet ve tâatla geçirirken vefât etti.
Âlim, fâzıl ve güzel ahlâk sahibi olan Mehmed Kâmil Efendi’nin kaynaklarda eserine rastlanmamıştır.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Devhat-ül-meşâyıh sh. 115
2) İlmiye salnamesi sh. 560
SEYYİD MEHMED KÂMİL EFENDİ