Ahmed Sarban hazretleri, Hayrabolu’da doğdu.
Bu zâtın “huysuz” bir hanımı vardır.
Geçimsiz mi geçimsiz.
Ziyârete gelenleri azarlar.
“Siz bu heriften ne bekliyorsunuz?” der ve kovalar.
Talebeler bu hâle üzülür!
Aralarında konuşur ve;
“Ne hikmeti var ki, hocamız bu kadının derdini çekiyor?” derler.
Büyük zât bunu anlar.
Çağırır onları yanına.
Ve “Evlâtlar! İyi huyluyla geçinmek mârifet değil ki. Asıl hüner, huysuzlarla geçinmektir. Huysuz hanımıyla iyi geçinen, çok sevap kazanır” buyurur.
● ● ●
Ne zaman ki, bu zât hastalanır ve vefât eder. Hanımı, ancak o zaman anlar beyinin kıymetini.
Bin pişmândır yaptıklarına.
Başını mezar taşına koyar.
“Âh!Ben ne yaptım? Ben, senin kıymetini nasıl bilemedim” der.
Çok gözyaşı döker!
Ama nâfile.
Çünkü tren kaçmıştır.
Büyük velînin kabri, doğum yeri olan Hayrabolu’dadır…
● ● ●
Bir gün bâzı dostları;
“Efendim, duâlarımızın indallah kabul olması için bizlere ne tavsiye edersiniz?” diye sordular.
Büyük velî cevâben;
“Büyükleri vesîle ederek duâ edin. Yâni (Filân evliyânın hürmetine) diyerek duâ edin. O zaman kabul olur duâlarınız” buyurdu.
Abdüllatif Uyan