Yemen’de yetişen velîlerden Ebû Bekr Es-Sekkaf hazretleri; Terîm’de doğdu. 1427 senesinde aynı yerde vefât etti.
Medresede okurken hocasını çok sever, onun rızâsını almaya çalışırdı her fırsatta.
Bir gün hocası talebelere; “Çocuklar, bugün benim şöyle şöyle bir işim var. Bunu kim hâlledebilir içinizde?” diye sordu.
Kimseden ses çıkmadı.
Yalnız bu ayağa fırlayıp;
“Emredin hocam. O iş neyse yapıp geleyim” dedi.
Hocası memnun oldu.
Ancak rızâ göstermedi.
“Sen henüz yenisin” dedi.
O tekrardan;
“Olsun hocam” dedi.
Hocası;
“Yok, dersine mâni olur belki. Başkası gitsin” dedi.
Ancak o, ısrâr etti:
“Hocam! Sizin hizmetinizi görmek, benim için her şeyden daha mühim ve sevgilidir. Ne olur, izin verin hâlledip geleyim” dedi.
Âdeta yalvardı.
Hocası memnun oldu.
Açtı ellerini.
“Yâ Rabbî! Bu genç fethetti gönlümü. Sen de onun kalbini aç, mânevî ilimlerle doldur içini” diye duâ etti.
İşte, ne olduysa o anda oldu. Bu duâ bereketiyle açıldı kalp gözü. Ve okyanuslar gibi feyiz akmaya başladı gönlüne.
Kısa zamanda yükseldi.
Zamânının bir tânesi oldu.