Molla Gürânî hazretleri; heybetli, vakûr ve sarsılmaz bir ilim haysiyetine sâhipti!
Uzun boylu, gür sakallıydı.
Doğru ve açık sözlüydü.
Vezîrleri adlarıyla çağırırdı.
Sultânın huzûruna girince yüksek sesle selâm verirdi.
Bir Arefe günüydü.
Sultân, Molla Gürânî’ye bir haberci göndererek;
“Yârın bayramı kutlamak üzere teşrîf eder misiniz” diye ricâda bulundu.
O, bu haberi aldı.
Ve o haberciye;
“Yağışlı günlerdir, her yer çamur. Gelirsek, kılık kıyâfet değiştirmek îcâb eder. Yarın bizi bağışlasınlar. Biz uzaktan duâ ederiz. Bayramı uzaktan kutlayalım” dedi.
Haberci geri döndü.
Bunu Sultâna iletti.
Pâdişah, haberciye;
“Biz, ancak onların gelmesiyle bayram yaparız. Her şeye rağmen gelmelerini bekliyoruz” dedi.
Ve üzerlerinin çamur olmaması için, sarayın selâmlığına kadar atıyla girmesine izin verildi.
● ● ●
Bu zât bir gün sevdiklerine;
“Kendinizi hiç kimseden üstün görmeyin. Allah dostları kendilerini hiç kimseden üstün görmezler ve böyle olduğuna inanırlardı” buyurdu.
Sordular ki:
“Açıkça günah işleyen fâsıklardan da mı üstün görmezlerdi efendim?”
Büyük velî;
“Evet, bir Müslümanı görünce; (Benim saadete kavuşmam, bu kardeşimin kalbini kazanmakla ve duâsını almakla olabilir) diye düşünürlerdi” diye cevap verdi.