Şam Evliyâsından Muhammed Ebû Müslim hazretlerini bir “din adamı” çekemiyor, aleyhinde konuşuyordu.
Sevenleri bir gün;
“Efendim, filân hoca aleyhinizde konuşuyor” dediler.
Cevâbında;
“Sabredin. Onun bu düşmanlığı, dostluğa dönüşecek” buyurdu.
O anda kapı çalındı.
Açtığında o “hoca”yı gördüler eşikte.
Hıçkırarak ağlıyordu!
Büyük zât; “Gördüğünüz rüyâdan haberdarız. Murâdınız neyse, söyleyin” buyurdu.
O kişi anlattı:
Efendim, dün gece kendi kendime “Yâ Rabbî! Habîbinin cemâlini hiç görmedim. Acabâ ne kusûrum var?” diye düşündüm…
O ara uyumuşum.
Rüyâda denildi ki:
“Sen onu göremezsin!”
“Neden?” dedim.
“Çünkü Resûlullah sana kırgın. Onun sevdiklerini sevmiyorsun” denildi.
Sizi gördüm o ara. Efendimizin yanında, edeple oturuyordunuz.
Bunları anlatıp;
“Ne olur beni affedin efendim. Sizi seviyorum” dedi.
Ve ayrılıp gitti.
Ertesi sabah tekrar geldi. Bu defâ da sevinçten ağlıyordu…
“Resûlullah Efendimizi rüyâda gördüm. Bu, tamâmen sizin himmetiniz” dedi.
Ve talebesi olmakla şereflendi.