Hindistan’ın büyük velilerinden olan Ahmed Kihtû Efendi, Dehlî’de doğdu.
Gıybetten çok korkar, herkese de bunun zararını anlatırdı.
Bir gün dergâhtaydı.
Sohbette dostlarına;
“Ben, Rabbimden tek bir şey istiyorum!” buyurdu.
Dinleyenler;
“O nedir ki?” diye sordular.
Buyurdu ki:
“Ona, hiç gıybet etmemiş bir kul olarak kavuşmak. Rabbimden bunu istiyorum.”
Hikmetini sordular.
“Çünkü gıybet, ‘kul hakkı’na girer de ondan. Kıyamet gününde hiç kimse beni böyle bir şey için arasın istemiyorum” buyurdu.
Sordular yine:
“Bunun için ne yapmalıyız?”
“Dünyadayken helalleşin!”
“Ya helal etmezse?” dediler.
Cevabında;
“Ne yapıp edin, o helalliği alın, yoksa ahirette çaresi bulunmaz” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de sordular bu zata:
“Cennete gitmenin yolu nedir efendim?”
“Resûlullah’a uymaktır.”
“İmanın esası nedir?”
“Resûlullah’ı sevmektir. Şaşıyorum şu insanlara. Olur olmaz kişilere muhabbet besliyorlar da, Peygamber efendimizi sevmeyi o kadar benimsemiyorlar” buyurdu.