Anadolu’da yetişen Evliyâdan Behrullah Efendi “rahmetullahi aleyh”, Tokat’ın Erbaa ilçesine bağlı Eksel (Koçak) köyündendir.
Bu zât anlatıyor:
“Bir Allah dostu, ölüm hâlinde olan başka bir Allah dostunu ziyârete gittiğinde, onu ızdırap içinde inleyip gözyaşı döktüğünü gördü!
Çok üzüldü!
İyice yaklaştı.
Ve kendisine;
‘Allahü teâlâya kavuşacaksın, şimdi ağlayıp inlemek zamânı mıdır?’ dedi.
O da cevâben;
‘Bu zamâna kadar yaptığım ibâdet ve tâatlarım kabul olunmadıysa hâlim nice olur, ona ağlıyorum!’ buyurdu.
Ziyârete gelen;
‘Eyvâh!’ dedi.
Ve ardından;
‘Şu zâta bakın ki, amellerinin kabul olunmamış olmasından bu kadar korkuyor! O böyle söylerse bizim hâlimiz nice olur?’ dedi
Tövbe ve istiğfâr eyledi.
Vefâtı istediği gibi oldu.
Öyle zayıftı ki, bir deri kemikti…”
● ● ●
Bir gün bâzı dostları;
“Efendim, duâlarımızın kabul olması için bizlere ne tavsiye edersiniz?” diye sordular.
Büyük velî cevâben;
“Büyükleri, Allah dostlarını vesîle ederek duâ edin… Yâni ‘filân evliyânın hürmetine’ diyerek duâ edin. O zaman kabul olur duâlarınız” buyurdu.