Evliyânın büyüklerinden Ebülleys-i Semerkandî hazretleri, bir gün sevdiklerine;
“İbâdetlerini riyâ ile, gösteriş için yapanların hâli şu kimseye benzer ki, kesesini çakıl taşlarıyla doldurmuş. Herkes onun için ‘ne zengin adam’ der. Ama onlarla bir şey alacak olsa, kimse ona bir kuruşluk mal bile vermez” buyurdu.
Ve ilâve etti:
“İbâdet yapmakta da hâlis niyet yoksa, Allahü teâlâ o amellere hiç değer vermez.”
● ● ●
Bir gün şunu anlattı:
Vaktiyle birkaç kişi kabristana gidip “Bir duâ edelim de ölülerden biri dirilip, bize ölüm ve âhiretten haber versin. Biz de ona göre bir hazırlık yapalım” dediler.
Ve birlikte duâ ettiler.
Hak teâlânın izniyle bir mevtâ dirilip kalktı.
Ve derhâl dile gelip;
“Ey insanlar! Şu mezarda doksan senedir yatıyorum. Ama hâlâ ölümün acısını unutamadım! Yâni ölüyormuşum gibi, o acıyı her an hissediyorum. Ömrümüzü boş şeylere harcamışız. Bâri siz öyle yapmayın, yoksa siz de bizim gibi çok pişmânlık çekersiniz” diye seslendi.
● ● ●
Bir gün de bu zâta;
“Müslümanlık kısaca nedir efendim?” diye sordular.
Cevâben;
“Allahü teâlânın emir ve yasaklarına hürmetli olmak, saygı göstermek ve Onun mahlûklarına merhamet etmek, onlara acımaktır” buyurdu.