Manisa velilerinden Balzat Hacı Baba Horasan erenlerinden olup, Anadolu’nun fethi için bölgeye gelmiştir.
Bir gün evinde otururken birden ellerini kaldırıp hararetle dua etmeye başladı.
Bu hâl, evdekilerin dikkatini çekti.
Az sonra sakinleşince sordular:
“Hayırdır inşallah Efendi.
Mühim bir şey mi oldu?”
Büyük veli;
“Okyanusta bir gemi fırtınaya tutuldu. İçinde sevdiklerimiz de vardı. Onlar; bizi vesile edip Allahü teâlâdan yardım istediler. Onlar için dua ettim” buyurdu.
Sordular:
“Kurtuldular mı bari?”
“Çok şükür, fırtına dindi ve kurtuldular” buyurdu.
Birkaç gün geçti…
Bir kimseler geldi.
Ve bu büyük zata;
“Hocam, size teşekküre geldik” dediler.
Sordu:
“Hayırdır, ne teşekkürü?”
Dediler ki:
“Hocam! Biz gemide seyahat ederken bir gece fırtına çıktı. Gemimiz tam batmak üzereydi ki, sizi vesile edip dua ettik. Fırtına dindi ve çok şükür kurtulduk.”
Büyük zat;
“İnsanlar her şeyden ümidini kesip de Allahü teâlâdan yardım isterlerse, Cenâb-ı Hak onları elbette o sıkıntıdan kurtarır. Allah diyen mahrum olmaz” buyurdu.