Fıkıh ve hadîs âlimlerinden. Künyesi Ebü’l-Hasen el-Kerecî’dir. 458 (m. 1066)’de doğdu. 532 (m. 1137)’de vefât etti. Mekkî bin Alan el-Kerecî, Ebü’l-Kâsım Ali bin Ahmed İbni Rezâr, Ebû Ali Muhammed bin Sa’îd bin Nebhân el-Kâtib, Ebü’l-Hasen bin Allâf ve diğer âlimlerden hadîs-i şerîf dinlemiştir. Şafiî mezhebinin fıkıh bilgilerinde âlim olup, fıkıh ilmini Ebû Mensûr Muhammed bin Ahmed İbni Muhammed el-İsfehânî’den, İmâm-ı Ebû Bekr Ubeydullah bin Ahmed ez-Zâzekânî’den ve Ebû Hamîd İsferâînî’den öğrendi. Ömrünü, ilim öğrenmek ve ilmi yaymakla geçirdi.
Tefsîr ve fıkıh ilminde çok kitap yazmıştır. “Tefsîr-ül-Kur’ân”, “Ez-Zerâî fî ilm-iş-Şerâî”, “El-Fusûl fî eimmet-il-fuhûl” adlı eserleri meşhûrdur. Ayrıca şiirleri vardır. İbn-i Sem’anî, onun hakkında şöyle demiştir: “O, âlim, fakîh, müftî, muhaddis, edîb, şâir olup, şüphelilerden çok sakınırdı. Ehl-i sünnet i’tikâdını anlatan, “Kasîde-i baiyye” adlı bir kasidesi vardır.”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Tabakât-üş-Şâfiiyye cild-6, sh. 137
2) Mu’cem-ül-müellifîn cild-10, sh. 258
3) El-Bidâye ven-nihâye cild-12, sh. 213
4) Şezerât-üz-zeheb cild-4, sh. 100
5) Tabakât-ül-müfessirîn (Dâvûdî) cild-2, sh. 187
MUHAMMED BİN ABDÜLMELÎK