Büyük velî Muhammed Bâkî Billâh hazretleri, çok mütevâzıydı.
Hâlini gizler, talebe olmak için gelenleri kabul etmez, “tecrübe için” geri gönderirdi.
Eğer çok sâdık biri gelirse, kabul eder, ilgi gösterirdi.
Bir “genç” de kendisine bir “rehber” arıyordu.
Ama bulamıyordu.
Bu genç, bir gece açtı ellerini ve “Yâ İlâhî! Beni kâmil bir mürşide kavuştur!” diye yalvardı.
Sonra da yattı.
O gece rüyâsında;
“Yarın git, Bâkî Billâh hazretlerine teslim ol” denildi kendisine.
Sabahleyin kalktı.
Sevinçle gitti bu zâta.
Rüyâsını anlatıp talebesi olmak istediğini arz etti.
Ancak kabul edilmedi.
Bâkî Billâh hazretleri;
“Aradığın başkası olsa gerek. Sen kendine bir rehber arıyorsun. Ama o kişi ben değilim” buyurdu.
O genç, “peki” dedi.
Üzülerek geri döndü.
Yine duâ edip yattı.
Ve aynı rüyâyı gördü yine.
Gâipten bu defâ kendisine:
“Aradığın o idi. Sen yine git… Kabul etmese de ayrılma o zâtın eşiğinden” denildi.
Genç sevinip tekrar gitti o zâta.
Bu sefer kabul edip;
“Peki kal” buyurdu.