Alâüddevle Derdîrî hazretleri “rahmetullahi aleyh” Horasan’da yetişen velîlerdendir. 1336’da Sûfiâbâd şehrinde vefât etti…
Bu zât, bir gün yolda giderken kendini bilmez bir gençle karşılaştı…
Aile terbiyesi almamıştı…
Aşağılamak istedi bu Allah dostunu.
Câhilliğin verdiği cesâretle hakaret etmeye yeltendi. Karşısına dikilip yılışık bir tavırla;
“Hey baba, ne bu hâlin?” dedi.
Mübârek zât, önce vakarla baktı gence.
“Hâlimde ne var evlat?”
Delikanlı sırıtarak;
“Görmüyor musun, kaftanının bir ucu eğilmiş” dedi.
Büyük zât anladı gencin maksadını.
Birden celâllendi!
Ona sertçe bakıp;
“Benim kaftanım değil, senin ağzın eğilmiş!” buyurdu.
Sonra yürüyüp gitti.
O anda gencin ağzı eğildi.
Bir kelime konuşamadı.
Çok çirkin bir hâl aldı.
İşte o zaman hatâsını anladı. Koştu peşinden bu Allah dostunun.
Ayaklarına kapanıp;
“Beni affet, bilemedim!” dedi.
Çok özürler diledi.
Merhamet deryası olan büyük velî, affetti genci.
Onu yerden kaldırıp, şefkatle baktı bir kez.
O bakışla düzeldi gencin ağzı. Delikanlı elini öpüp “talebesi” olmakla şereflendi o gün.