Devrinin en büyük âlimlerinden olan Abdullah bin Mübârek hazretleri, bir kış günü Nişâbur pazarında dolaşırken sırtında yalnız ince bir gömlek olan bir “kölenin” soğuktan titrediğini gördü.
Yanına yaklaşıp;
“Efendine söyle de sana kalın bir palto alsın” dedi.
Köle cevâben;
“Söylememe lüzum yok” deyiverdi.
“Neden?” deyince;
“Çünkü O, beni görüyor ve hâlimi çok iyi biliyor” dedi.
Köleden bu cevâbı işitince duygulandı!
Ve feryat edip yere yıkıldı!
Kendine geldiğinde;
“Ey insanlar! Sabrı, tevekkülü ve kanaati bu köleden öğrenin” buyurdu.
● ● ●
Bir gün sevdiklerine;
“Kardeşlerim! Bir namazı vaktinde bile bile kılmayan; yâni bir namazın vakti geçerken o namazı kılmadığı için hiç üzülmeyen, dînden çıkar veyâhut ölürken îmânsız gider!” buyurdu.
Dinleyenler;
“Îmânsız mı gider efendim?” dediklerinde;
“Evet, bir vakit namazı geçirenin hâli böyle olursa, ya namazı hâtırına bile getirmeyen kimseler ve namazı vazîfe tanımayanlar ne olur? Namaza önem vermeyenin dînden çıkacağını, dört mezhebin bütün âlimleri söz birliği ile bildirmişlerdir” buyurdu.