Ebû Abdullah Turuğbâdî hazretleri “rahmetullahi aleyh”, evliyânın büyüklerindendir…
Tus şehrinde vefât etti…
Bir gün talebeleriyle yolculuğa çıkmıştı. Yolda yemek için bir yere oturdular. O sırada Keşmir’de bulunan Hallâc-ı Mensûr da yola çıkmıştı.
Talebelerine;
“Biri geliyor, şu şu vasıflardadır. Kalkınız, onu karşılayınız!” dedi.
Az sonra Hallâc-ı Mensûr, yanında iki köpeği olduğu hâlde Ebû Abdullah’ın yanına geldi.
Bu zat onu görünce, yemeğini bıraktı.
Ve ayağa kalktı.
Yerine Hallâc-ı Mensûr’u oturtup çok izzet ve ikrâm etti. Talebelerin şaşırdığını görünce “Siz, onun dışına bakmayın. O, nefsinin arzularından kurtulmuştur” buyurdu.
● ● ●
Bu zât, bir gün sevdiklerine,
“Kardeşlerim, hadîs-i şerîfte (Evliyânın anıldığı yere rahmet iner) buyuruldu dedi.
Ve ilâve etti:
“Bu hadîs-i şerîf, evliyâyı severek hâtırlayanın, feyiz ve berekete kavuşacağını ve duâlarının kabul olacağını haber veriyor. Herkes muhabbeti miktârınca o büyüklerin feyizlerinden ve nurlarından istifâde eder.”
Bir gün de sohbetinde;
“Bir kimse ibâdetlerini kusurlu görünce, bunların kıymeti artar. Böylece kabul edilmeye lâyık olurlar. Siz de iyiliklerinizi kusurlu görmeye çalışınız” buyurdu.