Anadolu’da yetişen evliyâdan Mecdüddîn Şeyh Îsâ hazretleri rahmetullahi aleyh, bir gece rüyâ gördü.
Kendisine;
“Kalk, hemen yola çık” denildi.
Sesi duyup uyandı.
Kendi kendine;
“Bunda bir hikmet var” dedi.
Ve hemen kalktı.
Giyinip dışarı çıktı.
Ve yola düştü.
Ama nereye gidecekti?
Onu da bilmiyordu.
O anda Trakya istikâmetine gitmekte olan bir kervan gördü.
Ve o kervana katıldı.
Malkara kasabasına vardığında, vaktiyle Bursa’da iken kendisinden ilim öğrendiği bir Hocası’nın, oralı olduğunu hâtırladı.
Ziyâret etmek istedi.
Kalbine öyle geldi.
Sorup soruşturdu.
Nihâyet evini buldu.
Meğer bu hocası, bir haftadan beri ağır hasta olup, son anlarını yaşamaktaymış ve bir hafta evvel kendi yakınlarına;
“Vefât edersem, cenâze namazımı talebem Şeyh Îsâ kıldırsın” diye de vasiyet etmiş.
Kapısını çaldı.
Ve içeri girdi.
Hocasını gördü ki, tam da vefât etmek üzere. Şeyh Îsâ hazretleri içeri girince hocası gözlerini açıp;
“Evlâdım Îsâ, nerede kaldın, bir haftadır seni bekliyorum” dedi.
Herkesle helâlleşti.
Ve rûhunu teslim etti.
Şeyh Îsâ hazretleri, hocasının namazını kaldırıp yurduna döndü…