Belh şehrinde doğan Hâtim-i Esâm hazretlerinin kabr-i şerîfi de bu yerdedir.
Bir gün Resûlullahın ravdasında, yalvardı:
“Yâ İlâhî! Resûlünün hürmetine beni affet.”
O an bir ses duydu.
Gâipten geliyordu…
Kulak verdi.
“Habîbimin hatırı için, orada olanların hepsini affettim” diyordu.
● ● ●
Bir gün bir hastalığa yakalandı.
Doktorlar çâresini bulamadılar.
Nihâyet Resûlullah’ı araya koyup “Yâ Rabbî! Habîbinin hürmetine bana şifâ ver” diye yalvardı.
Sonra yattı.
Bir mübârek zât gördü rüyâsında.
Elindeki reçeteyi uzatıp;
“İşte senin ilâcın. Bu reçete, Resûl aleyhisselâmın emirleriyle yazılmıştır” dedi.
Uyanıp tatbîk etti onu.
Ve şifâya kavuştu
Kurtuldu o hastalıktan.
● ● ●
Bir gün de, bu zâta;
“İyi insan nasıl olur efendim?” diye sordular.
Büyük zât;
“İyi insan, güler yüzlü olur, kimseye yük olmaz, bilâkis herkesin yükünü çeker” buyurdu.
Cemaat;
“Ya namaz ve oruç efendim?” dediklerinde, mübârek zât;
“Namaz ve oruç, her Müslümânın, aslî vazîfesidir ve zâten yapması lâzımdır” buyurdu.