Musul’da yaşayıp orada vefât eden Adiyy bin Müsâfir hazretleri, bir gün yanına sevdiği birini alarak kabir ziyâretine gitti kabristana.
Bir mezar başında durdu.
Ve yanındakine;
“Bu mevtâ, bizden yardım istiyor. Zîra kabrinde azap var. Duâ etmemiz için bize yalvarıyor” buyurdu.
Yanındaki de mübârekti.
Kalp gözü açık birisiydi.
Nitekim kabre teveccüh ettiğinde siyah bir “duman”ın çıktığını gördü.
Adiyy hazretleri duâ etti.
Affedilmesi için yalvardı.
O anda “duman” dağıldı.
Büyük velî;
“Çok şükür, Cenâb-ı Hak bu mevtânın günahlarını affetti. Zîra az önce azap görürken şimdi azaptan kurtuldu” buyurdu.
Sonra hitâb etti ona.
“Ey Hüseyin, hâlin nasıldır?” diye sordu.
Kabirden ses geldi:
Kulak verdiler.
“Ey Adiyy bin Müsâfir! Çok şükür sâyenizde azâbım kaldırıldı. Hâlim iyidir. Size çok teşekkür ederim” diyordu.
● ● ●
Bir gün de sevdikleri; “İyi huylu olmak için bize ne tavsiye edersiniz efendim?” dediler.
Cevâbında;
“İyi huylu olmak için, iyi huylu kişilerle arkadaşlık etmelidir. Çünkü insanın ahlâkı, arkadaşının huyu gibi olur. Ahlâk, hastalık gibi sârîdir, yâni bulaşıcıdır” buyurdu.
Abdüllatif Uyan