Silsile-i aliyyeden Abdülhâlık-ı Goncdüvânî hazretleri kuddise sirruh anlatıyor:
Yaşım, yirmi ikiydi.
Bir gün Hazret-i Hızır yanıma geldi ve Yûsüf-ü Hemedânî adında bir velîye götürdü beni.
Cemâlini gördüm.
Çok sevdim o zâtı.
Çok istifâde ettim.
Vefâtı yaklaştı.
Beni yanına çağırdı.
Ve vasiyet olarak;
“Ey oğul! Sana vasiyetim şudur ki; ilim, edep ve hayâ üzere olasın. İslâm âlimlerinin eserlerini okuyup, onların sözlerini gönlüne sindiresin. Çalışıp fıkıh, tefsîr ve hadîs öğrenesin. Zîra insan; ilimle azîz olur” buyurdu.
Çok hoşuma gitti.
Sözüne devamla;
“Sana yakışacak şey; edep, hayâ ve tevâzudur. Zîra su, yükseklerden aşağıya doğru akar. Dünyâ düşkünleriyle arkadaş olma ki, onlar seni felâkete sürükler” buyurdu.
Bunlar son sözleriydi.
Bana istikâmet çizdi.
Vasiyetini tuttum.
Ve hiç ayrılmadım
● ● ●
Bu zât, bir sohbetinde;
“Îmân, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiklerine uygun, devamlı ve sâbit olmalıdır” buyurdu.
“Nasıl yâni?” dediler.
O, daha açıklayıp;
“Yâni bir an ayrılmayı düşünmemelidir. (Üç yıl sonra Müslümanlıktan çıkacağım) diyen kimsenin, o andan îtibâren îmânı gider, Müslümanlıktan çıkmış olur” buyurdu.
Abdüllatif Uyan