Fıkıh âlimi. İsmi, Hamîd bin Ali bin İbrâhim’dir. 1103 (m. 1691) senesinde Dımeşk’da doğdu. Muhakkik, edip, ârif ve kâmil bir zât idi. 1171 (m. 1757) senesinde Dımeşk’da (Şam’da) vefât etti.
İmâdî doğduğu yerde yetişti. Zamanın büyük âlimlerinden ilim öğrendi. İlimde yüksek derecelere kavuştu. Hanbelî müftîsi Şeyh Ebü’l-Mevâhibî’nin, Emeviyye ve Yâguşiyye Câmii’ndeki derslerini dinledi. Ondan icâzet (diploma) aldı. Şeyh Muhammed bin Ali Kâmil’in Emevî Câmii’ndeki vaz’larına ve Sinâniyye Medresesi’ndeki derslerine giderdi. Büyük âlim Abdülganî Nablüsî hazretlerinin Selîmiyye Medresesi’nde verdiği dersleri dinledi. Abdülganî Nablüsî burada, Şeyh-i Ekber Muhyiddîn-i Arabî’nin “Fütûhât-ı Mekkiyye”sinden ders verirdi. Ayrıca Şeyh Abdürrahîm Kabili, Şeyh Abdülcelîl Mevâhibî, Ahmed Gazzî, Muhammed Halîlî, Muhammed bin İmâdî’den ilim öğrendi.
İmâdî, 1128 (m. 1716) senesinde Mekke-i mükerreme ve Medîne-i münevvereye gitti. Bu iki şehirde yaşayan Şeyh Abdullah Basrî, Ahmed Nahlî el-Mekkî, Şeyh Muhammed İskenderî ve Şeyh Tâcüddîn Kal’îden ilim öğrendi.
İmâdî, Dımeşk’a döndükten sonra, Emevî Câmii’nde ders vermeye, talebe yetiştirmeye başladı. 1151 (m. 1724) senesi Ramazân-ı şerîf ayının ortalarında müftî oldu. Ayrıca Süleymâniye Medresesi’nde ders verdi.
İmâdî’nin Dımeşk’da önemli bir yeri vardı. Herkes ona hürmet gösterirdi. İdâreciler ondan çekinir, asla haksızlık ve zulüm yapmazlardı. Osmanlı Devleti ileri gelenleri ile mektuplaşırdı. Heybetli ve vakar sahibi idi. Otuzdört sene müftîlik yaptı.
İmâdî’nin çeşitli ilim dallarına âit yazmış olduğu eserlerden ba’zıları şunlardır: 1- Şerh-ül-İzâh 2- El-Fetâvâ, 3-Ed-Dürr-ül-müstetâb: Bu eser müellifîn hattı ile yazılmıştır. Dımeşk Arabiyye Kütüphânesi’ndedir. 4- Et-Tafsîl beyn-et-tefsîr vet-te’vîl, 5- Dav’us-sabâh fî tercemeti Ebî Ubeyde bin Cerrah: Yazması Riyad Üniversitesi Kütüphânesi’ndedir. 6- Tercemet-üş-şeyh-ül-Ekber, 7- Risâletün fil-Afyon, 8- Mecmû’ur-resâil, 9- Dîvân-i şi’r, 10- Şerhu beytey er-rakameteyn, 11- Zehr-ur-rebî’ fî müsâadet-iş-şefi’, 12- Risâletün fî defi tâ’ûn, 13- Misbâh-ül-felâh fî duâ-il-istiftâh, 14- El-Lem’a fî tahrîm-il-müt’a, 15- Teka’ka-uş-şennî fî nikâh-ıl-cinni, 16- El-Halâs min damân-il-ecîr-il-müşterek vel-hâs, 17- El-Metâlib-üs-seniyye lil-fetâvâ-il-aliyye, 18-Salâh-ül-âlem bi iftâ-il-âlim, 19-Akîlet-ül-megânî fî te’addüd-ül-gavânî, 20- El-Ikd-üs-semîn fî tercemet-i sâhib-il-Hidâye Burhânüddîn, 21-Mukâtebât.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) El-A’lâm cild-2, sh. 162
2) Silk-üd-dürer cild-2, sh. 11
İMÂDÎ