Hanefî mezhebi fıkıh ve kırâat âlimi. Edib ve şâir. İsmi, Abdülvehhâb bin Ahmed bin Vehbân ed-Dımeşkî’dir. Künyesi Ebû Muhammed ve lakabı Emînüddîn’dir. Şam’da yetişen İbn-i Vehbân’ın ( radıyallahü anh ), doğum târihi kat’î olarak tesbit edilememiştir. 730 (m. 1329)’dan evvel doğduğu tahmin edilmektedir. 768 (m. 1367) senesi Zilhicce ayında vefât etti.
İbn-ül-Fasîh Ahmed bin Ali gibi meşhûr zâtların sohbetlerinde bulunarak kemâle gelen İbn-i Vehbân hazretleri; fıkıh, kırâat, edebiyat ve Arabî ilimlerde yükseldi. Medreselerde ders vermeye başladı. Takriben sekiz sene Hama kadılığı yaptı. Allahü teâlânın ihsân ettiği ni’metlere şükreden, hâli ve yaşayışı İslâmiyete tam uygun olan çok kıymetli bir zât idi. Vakitlerini Allahü teâlâya ibâdet ve tâatle ve O’nun kullarına hizmet etmekle geçirirdi. Şairliği de, fıkıh ilmine âit mes’eleleri, şiir hâlinde anlatacak kadar kuvvetli idi. Nazım ve nesir hâlinde kıymetli eserler te’lîf etmiş olup, ba’zılarının isimleri şunlardır: “Ehâsin-ül-ahbâr fî mehâsin-is Seb’at-il-ahyâr”, “İmtisâl-ül-emr”, “Nihâyet-ül-ihtisâr”, “Keşf-ül-estâr”, “El-Bezzâr”, “El-Ferâid fiz-Zevâid”, “Hüsn-ül-mükâl alâ aşr-ı hisâl”, “Kayd-üş-Şerâid”. Fıkıh ilmine dâir manzûm olarak yazmış olduğu bu son eserini, iki cild halinde kendisi şerhedip, buna da Ikd-ül-Kalâid ismini vermiştir.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Ed-Dürer-ül-kâmine cild-2, sh. 423
2) Fevâid-ül-behiyye sh. 113
3) Mu’cem-ül-müellifîn cild-6, sh. 220
4) Şezerât-üz-zeheb cild-6, sh. 212
5) Esmâ-ül-müellifîn cild-1, sh. 639
6) Bugyet-ül-vuât cild-2, sh. 123
7) El-A’lâm cild-4, sh. 180
8) Keşf-üz-zünûn sh. 649, 667, 740, 747, 757, 857, 874, 1167, 1119, 1485, 1499, 1865, 1984,
İBN-İ VEHBÂN (Abdülvehhâb bin Ahmed)