Şafiî mezhebi fıkıh âlimlerinden, ismi, Ali bin Osman bin Ömer bin Sâlih Dımeşkî’dir. İbn-i Sayrafî ismiyle tanınmış olup, künyesi Ebü’l-Hasen lakabı Alâeddîn’dir. 778 (m. 1376) veya 773 (m. 1371) senesinde Dımeşk’da (Şam’da) doğdu. 844 (m. 1440) senesinde Dımeşk’da vefât etti. Şam’da büyüyüp yetişti, önce Kur’ân-ı kerimi ezberledi. Sonra ilim tahsili yaptı.
Şihâb el-Melkâvî’den ve Şeref el-Izzî’den fıkıh ilmini öğrendi. Fıkıh ilminde ve usûl-i fıkıhda yetişti. Ayrıca hadîs ilminde de zamanının âlimlerinden ders aldı. Fıkıh, usûl-i fıkıh ve hadîs ilimlerinde ilerledi. Sonra Kâhire’ye gitti. Orada Bülkînî’den ve Irâkî’den fıkıh ve hadîs dersleri aldı. Izz bin Cemâ’a’dan usûl ilmine dâir ders aldı. Kemâl bin Nehâs, İbn-i Ebi’l-Mecid, İbn-i Kavvâm, el-Bedr Hasen bin Muhammed’den hadîs-i şerif dinledi. Sonra Şam’a döndü, ömrünün sonuna doğru tanınıp, meşhur oldu. Benî Ümeyye Câmii’nde ders vermeye başladı. Şâmiyyet-ül-Berâmiyye’de ve Dar-ül-Eşrefiyye’de fetva ve ders verdi. Ayrıca çeşitli eserler yazdı. Bu eserlerinden ba’zıları şunlardır: 1- Netâîc-ül-fiker fî tertibi mesâil-il-Minhâc: Dört cilddir. 2- El-Vüsûl ilâ mâ fir-Râfiî minel-usûl, 3- Zâd-üs-sâirin ve nüzhet-ün-nâzirîn fî fıkıh-ıs-sâlihîn: Dört cilddir. 4- Kitâb-ül-hutâb: Bir cilddir.
İbn-i Sayrafî, ömrünün son günlerinde bir müddet kadı vekilliği yaptı. Dînin emirlerine son derece bağlı, sâlih, mütevazı, dünyâya düşkün olmayan bir zât idi. Kabri Dımeşk’da Sûfiyye kabristanındadır.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem ül-müellifîn cild-7, sh. 147
2) Şezerât-üz-zeheb cild-7. sh. 252
3) Keşf-üz-zünûn sh. 145
4) Esmâ-ül-müellifîn cild-1. sh. 732
İBN-İ SAYRAFÎ