Hanbelî mezhebi fıkıh ve hadîs âlimi. İsmi, Ali bin Hüseyn bin Urvet-ül-Meşrıkî olup, künyesi Ebü’l-Hasen’dir. İbn-i Rekbûn diye meşhûr oldu. 758 (m. 1357) senesinde Dımeşk’da doğdu. 837 (m. 1434) senesi Cemâzil-âhır ayının onikisinde, Pazartesi günü Dımeşk’a bağlı Mescid-i kadem denilen yerde vefât etti. Cenâze namazında büyük bir cemâat hazır bulundu.
İbn-i Rekbûn, Kur’ân-ı kerîmi ezberledi. Fıkıh ilmini öğrenip, üstün bir dereceye yükseldi. Kemâlüddîn bin Nehhûn, el-Mahyevî Yahyâ bin Rahabî, Ömer bin Ahmed Cürhümî, Şemsüddîn bin Ahmed, İbn-i Muhammed bin Ebi’z-Zehr Tarâyifî, İbn-i Şemsüddîn Muhammed bin İskenderî, İbn-i Sıddîk, Ebi’l-Mehâsin Yûsuf bin Sayrâfi, Muhammed bin Muhammed bin Dâvûd ve başkalarından hadîs-i şerîf ilmini tahsil etti. Dımeşk civarında Mescid-ül-kadem’de ibâdetle meşgûl oldu. Çocuklara ders okutup, ilim ve edeb öğretti. Bunun yanında kıymetli eserlerinin te’lîfiyle meşgûl oldu. Buhârî’nin bâbları üzere Müsned-i Ahmed İbni Hanbel’i tertip etti. “El-Kevâhib-üd-Dürârî fî tertîbi müsned-il-İmâm-ı Ahmed alâ Ebvâb-il-Buhârî” diye isimlendirdi. Sonra onu yüzyirmi cüz hâlinde şerh etti. Çok kimseler ondan ilim öğrendi. Câmi-i Ümeyye’de hadîs-i şerîf dersi okuttu.
İbn-i Rekbûn, zühd ve verâ’ sahibi idi. Yalnızlığı seçip, ibâdetle meşgûl oldu. Aza kanâat eder, kazandığına güvenmezdi. Uzun emelli değildi. Kimseden birşey kabûl etmez, alın teriyle kazandığı şeyden yerdi. Çok sabırlı idi. Kendisine yapılan eziyet ve sıkıntılara karşı sabretti.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-7, sh. 74
2) Ed-Dav-ül-lâmi’ cild-5, sh. 214
3) Şezerât-üz-zeheb cild-7, sh. 222
4) Esmâ-ül-müellifîn cild-1, sh. 731
5) El-A’lâm cild-4, sh. 280
İBN-İ REKBÛN (Ali bin Hüseyn)