Herkes tarafından sevilmek…

Tâbiîn’den olup, Irak’ta yetişen Bekr bin Abdullah Müzenî hazretleri, bir gün sevdikleriyle oturmuş, onlarla sohbet ediyordu.

 

Bir ara onlara;

 

“İyi amellerimin içinde en değerlisi, Allah dostlarına karşı olan sevgim ve muhabbetimdir” buyurdu.

 

● ● ●

 

Çok mütevâzı idi.

 

Bir gün Arafat’a çıktı.

 

O kalabalığı görünce;

 

“Bunca insanın arasında eğer ben olmasaydım, Allahü teâlâ hepsini affederdi” dedi.

 

● ● ●

 

Bir gün de bir gence;

 

“Evlâdım! Din kardeşlerinden bir cefâ, sıkıntı görürsen bil ki, bu, işlediğin bir günahtan dolayıdır. Hemen pişmân ol, tövbe et” dedi.

 

Genç sevinip;

 

“Biraz daha söyler misiniz efendim” diye ricâ etti.

 

Büyük velî;

 

“Eğer din kardeşlerinden bir iyilik görürsen, bu da, yaptığın hayırlı bir işin netîcesidir, bunun için Allah’a şükret” buyurdu.

 

● ● ●

 

Bir gün de sevdiği bir talebesi;

 

“Efendim, herkes tarafından sevilmek istiyorum, bana ne tavsiye edersiniz?” diye sordu.

 

Büyük zât;

 

“Sevilmek istiyorsan, sen kendini sevme. Çünkü bir kalpte iki sevgi olamaz. İnsan, ya Allahü teâlâyı sever, ya da kendini. Kendini sevmezsen, seni herkes sever. Kendini seversen, seni kimse sevmez” buyurdu.




Kategori içindeki yazılar: Abdüllatif Uyan