Doğu Anadolu’da yetişen evliyânın meşhurlarından Seyyid Mehmed Emîn Efendi’nin (rahmetullahi aleyh) mübârek kabri, Doğu Bâyezid’de aile kabristanındadır.
Geceleri, parmaklarından sızan ‘Işık’la yazı yazardı.
Bu kerâmetini görenler;
“Biz bu ışıkta satırları sayardık” demişlerdir.
Zaif yapılı bir zâttı.
Soğuktan sakınırdı.
Ekseriyâ evinde otururdu.
Hep ilimle meşgul olurdu.
Kimseyle görüşmezdi.
Sebebi sorulunca da;
“Herkes fasulyeden, patatesten söz ediyor, Allah’tan Peygamberden bahseden yok” derdi.
Geceleri uyumazdı.
Bunu merak ettiler.
Oğlundan sordular.
Oğlu, cevâbında;
“Ben zâten babamı hiç yatakta görmedim ki” dedi.
● ● ●
Seyyid Abdülhakîm Arvâsî hazretleri kuddise sirruh, Doğu Bâyezid’e akrabâ ziyâreti ve irşâd için her gidişinde Seyyid Mehmed Emîn Efendi’nin evinde misâfir olurdu.
Konuşurlardı.
Sohbet ederlerdi.
Bir defâ yine gitti.
O gün Mehmed Emîn Efendi’nin bir oğlu dünyâya geldi.
Ona muhabbetinin çokluğundan, bu bebeği kucağına alıp, ismini kendi ismi gibi “Abdülhakîm” koydu ve kendisine hayır duâlar etti.
● ● ●
Bu zât bir gün;
“Allahın kullarına yardım etmek çok sevaptır ve din kardeşine yardım edenin yardımcısı, Allahü teâlâdır” buyurdu.