Büyük velîlerden Ebû Alî Sekafî hazretleri, Nişâbur’da doğdu. 939 yılında aynı yerde vefât etti.
Bu zâtın ziyâretine, fıkıh bilgisi olan üç kişi gelmişti bir gün.
Oturup sohbet ettiler.
Sonra yatsı ezânı okundu.
Büyük velî imâm oldu.
Cemaatle kıldılar namazı.
Ancak mübâreğin okuyuşunu beğenmedi bu ‘bilmiş’ kişiler!
Gûya tecvîde uygun bulmadılar kıraatini.
Gece o evde misâfir kaldılar.
Üstelik aleyhinde konuştular bu Allah dostunun…
Derken sabah oldu.
Abdest almak için bahçeye çıktılar.
Fakat o da ne?!..
Kocaman bir ayı.
Bunlara saldırmak için fırsat kolluyordu sanki.
Çok korktular.
Ne yapacaklarını şaşırıp titremeye başladılar!
O sırada içeriden çıktı mübârek zât.
Hayvan onu görünce koştu.
Yüzünü gözünü ayaklarına sürdü bu mübârek velînin.
Özür diliyordu âdeta.
Sonra da başı önünde uzaklaştı oradan.
Aynen bir “suçlu” gibi.
Adamlar bunu gördüler.
Anladılar hatâlarını.
Bu zâtın büyüklüğünü kabul edip özür dilediler kendisinden.