Anadolu velîlerinden Narlı Dede’nin kabr-i şerîfi, Balıkesir’in Havran ilçesinin Temaşalık köyü yakınındadır.
Huzûruna bir kimse geldi.
Ama fenâ hâlde hastaydı.
Güçlükle duruyordu ayakta.
Büyük velî, onu böyle görünce sordu hemen:
“Hastasınız gâliba.”
“Evet hocam rahatsızım.”
Buyurdu ki:
“Hastalıkta şifâ vardır kardeşim.”
Adam şaşırdı!
“Hastalıkta şifâ mı vardır?”
“Evet.”
“Anlamadım, nasıl yâni?”
Buyurdu ki:
“Bak kardeşim!.. Hasta olan insanın kalbi kırık olur. Günah işlemek, içinden gelmez. Dünyâ zevklerinden el çeker. Ölümü düşünür, tövbe eder. İşte bütün bunlar; kalbin şifâsıdır. Kalp, ölümü ve âhireti düşündükçe zindeleşir. Günah işledikçe de hasta olur, şimdi anladın mı?”
Adamcağız;
“Evet hocam, çok iyi anladım… Hastalıkta şifâ vardır” dedi.
● ● ●
Bu zâta bir gün sordular ki:
“Nefsi nasıl kırarız efendim?”
Cevâben;
“İstişâre edin. Zîra nefis, istişâre etmek istemez. ‘Ben de biliyorum’ der. Yolda bir mü’mine rastlarsanız önce siz selâm verin. Müsâfaha ederken önce siz uzatın elinizi. Kırıldığınız kimseden önce siz özür dileyin. Öfkelenmeyin, halîm olun, çok çalışın, tembel olmayın, bunlar da nefsi kırar” buyurdu.