Tirmiz’de dünyâya gelen Hakîm-i Tirmizî hazretlerinin zamânında âbid ve zâhid biri vardı ki, inanmazdı bu zâtın büyüklüğüne.
Aleyhinde konuşurdu.
Tâ ki, Resûlullah Efendimiz o kimseyi îkaz edene kadar.
Şöyle ki;
Bir gece Efendimiz bu kişinin rüyâsına girerek;
“Tirmizî’nin kıymetini bil! Ebedî saâdete kavuşmak istiyorsan, onun hizmetine koş, vakit geçirme!” buyurdu.
Uyandı uykudan.
Anladı hatâsını…
Koştu nemen huzûruna.
Ve affını diledi.
Onu çok sevdi.
Hattâ talebesi oldu.
Ve ayrılmadı bir daha yanından…
● ● ●
Bir gün bir genç;
“Efendim geçen gün sohbette ‘günah ateştir’ buyurmuştunuz, bu ne demek?” diye sordu.
Büyük zât cevâben;
“Herkes kendi ateşini buradan götürür. İşlenen günahlara tövbe edilmemişse, O günahlar, âhirette ‘ateş’e çevrilecek ve gelip sâhiplerini yakacaktır” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de bir genç;
“Cehennem ateşinin şiddeti acabâ ne kadardır efendim?” diye sordu.
Büyük zât;
“Cehennem’in ateşi öyle şiddetlidir ki, ondan bir tek kıvılcım dünyâya gelse, bütün bu dünyâyı yakar ve yok eder” buyurdu.