Nişâbur’da yetişen velîlerden Ebû Bekr El Ferrâ hazretleri “rahmetullahi aleyh”, 980 senesinde aynı yerde vefât etti.
Bir gün bu zâta;
“Efendim, kişinin amellerine, neye göre ecir ve sevap verilir?” diye sordular.
Gelen kişilere baktı.
Ve şöyle cevapladı:
“Kişinin ameline, o işe verdiği ehemmiyet miktârınca, onu işlerken yaptığı hatâlara üzülmesi miktârınca ve o amelin sünnet-i seniyyeye uygun olması için gösterdiği gayret miktârınca sevap verilir.”
● ● ●
Bir gün de biri geldi bu zâta.
“Gerçek mümin nasıl olur efendim?” diye soracaktı.
Ancak içeri girince unuttu.
Bir müddet sohbet ettikten sonra bu zâta;
“Ben artık kalkayım” deyip izin istedi.
Mübârek zât;
“Az daha otur evlâdım, belki soracağın bir şey vardır” diyerek hâtırlatmak istedi.
Ama hâtırlamadı.
O zaman;
“Peki, sen bilirsin” buyurdu.
Tam giderken;
“Gerçek mümin; elinden ve dilinden kimsenin zarar görmediği kimsedir” buyurdu.
Adam bunu işitince bu zâta olan sevgisi kat kat arttı…