Anadolu’da yetişen evliyânın büyüklerinden olan Müştak Baba, uzun boylu idi.
Ayrıca geniş göğüslü idi.
Nûrâni yüzlü, elâ gözlü idi.
Çekme burunlu ve heybetli idi.
Sohbeti hoş bir zâttı.
Çok da cömertti.
Vermeyi severdi.
Hakkârî beylerinden olduğu hâlde dünyâ malı ve rütbelerinden yüz çevirmişti.
Babalarından kendilerine kalan yirmi yedi köyde ne kadar mal varlığı varsa hepsini terk etmişti.
Yâni, mânevî saltanatı, dünyâ saltanatına tercîh etmişti.
● ● ●
Müştak Baba Efendi, elini ne zaman cebine soksa, avuç avuç (Altın) çıkarırdı.
Ve fakîr fukarâya dağıtırdı.
Ömrü, insanlara hizmetle geçti.
Muş‘ta bulunuyordu.
Bozuk îtikatlı biri vardı.
Onun hücûmuna uğradı!
Evinde, seccâdesi üzerinde ibâdetle meşgulken idi.
Bu zâlim kişi gizlice geldi.
Bu zâtın evine girdi.
Ve ibâdet hâlindeki bu Allah dostunu boğarak şehit etti.
Yaşı yetmiş beş idi.
Şehit olmadan önceydi.
Kırk koyun kestirdi.
Hepsinin etlerini şehrin fakîrlerine taksîm etti.
Fakîr fukarâ, o gün bayram yaptılar.
Bu büyük zât ellerini açıp;
“Yâ Rabbî! Bu âciz kuluna şehitlik rütbesini ihsân et. Ancak o zaman sevgili kulun hocam Hasan Şirvânî hazretlerine kavuşurum” diye duâ ve niyazda bulundu.
Duâsı kabul edildi.