Hanbelî mezhebi fıkıh âlimlerinden. İsmi, Muhammed bin Mencâ olarak da kaynaklarda kaydedilmiştir. Künyesi Ebü’l-Meâlî, lakabı Vecihüddîn’dir. 519 (m. 1125) senesinde doğdu. 606 (m. 1209)’da Dımeşk’da vefât etti. Dımeşk’da; Ebü’l-Kâsım Nasr bin Ahmed bin Mukâtil es-Sûsî’den, Bağdad’da; Ebü’l-Fadl el-İrmevî’den, Ebû Abbâs’dan, el-Mâydaî’den, Ebû Miskin er-Rıdvânî’den ve Nasîb Ebû Ca’fer Ahmed bin Muhammed el-Abbâsî’den hadîs-i şerîf işitti. Fıkıh ilmini; Bağdad’da Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinden ve diğer âlimlerden, Dımeşk’da Şeref-ül-İslâm Abdülvehhâb İbni Şeyh Ebü’l-Ferec’den öğrendi. Kendisinden ise; Şeyh Muvaffak, Hâfız Münzirî, İbn-i Halîl, İbn-i Buhârî ve diğerleri ilim almış ve rivâyette bulunmuştur. Es’ad bin Mencâ’nın eserlerinden bir kısmı şunlardır: “El-Hulâsatü fil-fıkıh”, “El-Umde”, “En-Nihâye fî şerh-ül-hidâye”.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-2, sh. 249
2) Şezerât-üz-zeheb cild-5, sh. 18
3) Zeyl-i Tabakât-ı Hanâbile cild-2, sh. 69
4) Keşf-üz-zünûn sh. 2031
ES’AD BİN MENCÂ ET-TENÛHÎ