Hanefî fıkıh âlimi. İsmi, Ahmed bin Ömer bin Muhammed bin Ahmed bin İsmâil bin Ali bin Lokman bin Şeyh-ül-İslâm Ebû Hafs en-Nesefî olup, “Mecd” ismiyle tanınırdı. 507 (m. 1113)’de doğan Ahmed bin Ömer, Semerkandlıdır. Dedesinden, babasından ve daha pekçok âlimden fıkıh ve hadîs-i şerîf öğrendi. İlim öğrenmeye karşı, babası gibi çok gayretli idi. 552 (m. 1157)’de vefât etti:
Ebû Sa’d onun hakkında şöyle anlattı: “Ahmed bin Ömer, imamlar ve muhaddislerin evlâdındandır. Fakîh, fâdıl, vâ’iz, kemâl sahibi bir zât idi. Birbirimizi ziyâret ederdik. 551 (m. 1156) yılında Buhârâ’ya, oradan da hacca gitmek niyetiyle Bağdad’a geldi. Bağdad’da iki ay kaldı. Bu sırada Emîr-el-mü’minîn Muktefi biemrillah ve Sultan Muhammed Şah arasında harp vardı, insanlar büyük bir sıkıntı içindeydiler. 552 (m. 1157) senesinin Safer ayında Bağdad’dan hacca doğru yola çıktı. Bistam’ı geçip Kümis’e ulaştıklarında, Bâtınî bozuk fırkasından olan bir grup eşkiya yolu kestiler. Âlimlerden ve hacca giden diğer kâfileden, yetmişden fazla insan öldürdüler, öldürülenler arasında Ahmed bin Ömer ( radıyallahü anh ) de vardı, ikisi boynunda biri başında olmak üzere, üç yerinden yara almıştı. Bistamlılar, Ahmed bin Ömer’i ( radıyallahü anh ) Bistam’a nakletmek istediler. Güneşin te’sîri ve sıcağın fazlalığından götüremediler, oraya defnettiler.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-2, sh. 32
2) Tabakât-üs-seniyye cild-1, sh. 481
3) Cevâhir-ül-mudiyye cild-1, sh. 86
4) Fevâid-ül-behiyye sh. 29
5) Keşf-üz-zünûn cild-2, sh. 1922
6) İzâh-ül-meknûn cild-2, sh. 616
EBÜ’L-LEYS AHMED BİN ÖMER