Kelâm, lügat, nahiv ve Hanefî mezhebi fıkıh âlimi. İsmi, Ahmed bin Mes’ûd bin Abdürrahmân’dır. Künyen Ebü’l-Abbâs olup, Cemâ-lüddîn lakabı verildi. Konevî nisbet edildi. Celâlüddîn Ömer Habbâzî’den fıkıh ve kelâm bilgilerini öğrendi. Allâme Muhyiddîn Esmer’den fıkıh ilmi tahsil etti. Şam’da ikâmet edip, orada 732 (m. 1332) yılında vefât etti. Birçok talebe yetiştirip, kıymetli eserler yazdı. En meşhûr talebesi, Şam kadılarından olan oğlu Ebü’l-Mehâsin Cemâlüddîn Mahmûd Konevî idi. Ebü’l-Mehâsin Konevî, babasının vefâtından sonra, müsvedde hâlinde olan eserlerini tamamladı. Ebü’l-Abbâs Konevî’nin eserlerinden ba’zıları şunlardır: “Câmi’-ül-kebîr” şerhi “Takrir” ve “Akîdet-it-Tahtavî” şerhi “Kalâid” meşhûrdur. “Kalâid”in bir nüshası Süleymâniye Kütüphânesi Esad efendi kısmında mevcûttur.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Tabakât-üs-seniyye fî terâcim-il-Hânefiyye cild-2, sh. 106
2) Fevâid-ül-behiyye sh. 42, 107
3) Mu’cem-ül-müellifîn cild-2, sh. 176
4) Osmanlı müellifleri
EBÜ’L-ABBÂS KONEVÎ (Ahmed bin Mes’ûd)