İlyas Çelebi “rahmetullahi aleyh”, Manisa’da medfundur. Bir gün bâzı talebesiyle deniz aşırı bir yere gideceklerdi.
Rıhtıma geldiler.
Ancak gemici onu almadı gemisine.
Üstelik hakâret etti.
Üzüldü büyük velî!
Kırık kalple ayrıldı rıhtımdan. O anda enteresan bir şey oldu. Gemici, hareket ettiremiyordu gemisini.
Ne kadar uğraştıysa da nâfile.
Bir “milim” oynamıyordu yerinden.
O anda aklı başına geldi.
Koşup yalvardı bu zâta:
“Lütfen buyurun gemiye. Sizden ücret de almıyorum.”
Büyük velî bindi gemiye.
Gemi başladı yürümeye.
Gemici, talebesiydi artık bu velînin…
● ● ●
Bu zât bir gün sevdiklerine “Kardeşlerim! Size karşı sert olana, yumuşak davranın, size zulüm yapanı affedin.
Zîra hadîs-i şerîfte;
‘Sert olana karşı yumuşak davrananı, zulüm yapanı affedeni, kendisini aramayanı ziyâret edeni, Allahü teâlâ yüksek derecelere kavuşturacak ve cennette köşkler ihsân edecektir’ buyuruldu” dedi.
● ● ●
Bir gün de cemaate;
“Duâ etmek, ibâdettir. Nitekim Sevgili Peygamber Efendimiz; ‘Müminin hiçbir duâsı geri çevrilmez. Karşılığı, ya dünyâda verilir, ya âhirete ertelenir veyâ günahlarının affına sebep olur’ buyuruyor” diye nakletti.