Âb-ı Hayat – 3851
Hazret-i Ömer’in oğlu Abdullah “radıyallahü anh” bir gün deveyle, arkadaşlarıyla birlikte bir yere gidiyorlardı. Birden deveden indi, orada bir köylüyü buldu, yanına aldı, gel dedi, sen deveye bin, deveyi ben yürüteceğim. Yani o köylüyü deveye bindirdi. Diğer arkadaşları, Eshab-ı kiram da, tamam da bu kadarı da fazla yani. Hani para ver, bir şey ver, ama … Devamını oku