Buhâra’da yetişen Seyyid Emîr Külâl hazretleri, bir gün talebesiyle sohbet ediyordu ki, bir ara kapı açılıp güzel yüzlü bir “genç” girdi içeri. Selâm verip oturdu. Edeple ve diz üzeri. Emîr Külâl hazretleri, döndü o gelen gence: “Hoş geldin evlâdım.” “Hoşbulduk hocam.” “O iş ikmâl oldu mu?” “Gece gündüz çalıştık efendim. … Devamını oku
Buhâra’da yetişen büyük velî Seyyid Emîr Külâl hazretleri, bir gün bâzı talebeleriyle birlikte kabir ziyâretine gidiyordu ki, yolda koca bir aslan çıktı karşılarına. Talebeler korktular! Ve kenara çekildiler. Emîr Külâl hazretleri; “Korkmayın, o bize bir şey yapmaz” buyurdu. Sonra yaklaştı ona. Tuttu yelesini. Aslan başını yere koydu. Çıkarmadı sesini. Hattâ … Devamını oku
Buhâra’da yetişen büyük velî Seyyid Emîr Külâl hazretleri, bir gün bâzı talebeleriyle birlikte kabir ziyâretine gidiyordu ki, yolda koca bir aslan çıktı karşılarına. Talebeler korktular! Ve kenara çekildiler. Emîr Külâl hazretleri; “Korkmayın, o bize bir şey yapmaz” buyurdu. Sonra yaklaştı ona. Tuttu yelesini. Aslan başını yere koydu. Çıkarmadı sesini. Hattâ … Devamını oku
Buhâra’da yetişen evliyânın en büyüklerinden Seyyid Emîr Külâl hazretleri, bâzı sevdikleriyle bir gün sohbet ediyordu. Hac mevsimiydi. Bir ara; “Şu anda bütün hacıları görüyorum” buyurdu. Sonra hacılar ne yapıyorsa bir bir anlatmaya başladı. Ancak biri, inanmadı dediklerine. “Hiç buradan Kâbe görülür mü?” diyordu içinden… Emîr Külâl hazretleri, onu yanına çağırdı ve; … Devamını oku
Seyyid Emîr Külâl hazretleri, ilim ve mârifette devrinin bir tekiydi. Sâyesinde çok insan kavuştu hidâyete. Bir gün Medîne’den bir grup insan geldi o beldeye. Hepsi de ilim ehli kişilerdi. Maksatları, Emîr Külâl hazretlerini ziyâret etmekti. Buhâra’ya gelince; “Suhari beldesine nasıl gideriz?” diye sordular ahâliye. Zîra bu beldede otururdu büyük velî. … Devamını oku
Seyyid Emîr Külâl hazretlerine, bir gün gencin biri; “Efendim, Azrâil aleyhisselâm geldikten sonra tövbe etsem kabul olur mu?” diye suâl etti bu zâta. Büyük velî sordu ona: “Senin mesleğin ne evlâdım?” “Terzilik efendim.” “Terzilikte en kolay şey nedir?” “Kumaşı kesmektir.” “Kaç senedir kumaş kesiyorsun?” “Yirmi senedir.” “Peki, … Devamını oku
Seyyid Emîr Külâl (Gilâl) hazretleri, bir gün birkaç talebesiyle sefere çıkarlar. Bir “aslan” çıkar önlerine. Çocuklar korkup; “Eyvâh hocam, şimdi ne yapacağız?” derler. Büyük velî; “Korkmayın, o bize zarar yapmaz” buyurur. Sonra yaklaşır o hayvana. Yelesini tutup okşar, sever. Hayvan, hürmet gösterir gibi hareketler yapar ve uzaklaşır. Hem de … Devamını oku
Buhâra’da yetişen evliyânın en büyüklerinden Seyyid Emîr Külâl (Gilâl) hazretleri, hocasının şehri olan Semmas’ta bulunurken iki köy halkı arasında bir sebepten dolayı anlaşmazlık çıktı. Sonra büyüdü. İş kavgaya döküldü. Ve birinin dişi kırıldı. Dişi kırılan kimse ve taraftarları, kırılan dişin diyetini almak için hâkime mürâcaat edeceklerdi. Fakat bunu tehir ettiler. Aralarından konuşup; … Devamını oku
Buhâra’da yetişen evliyânın en büyüklerinden Seyyid Emîr Külâl (Gilâl) hazretlerinin kabr-i şerîfi, Buhâra’nın Sühari beldesindedir. Timur Hân’ın babası, Emîr Toragay Hân olup sâlih bir Müslümandı. Oğlu Timur’u çok iyi yetiştirmişti. Vefât edince yerine Timur geçti. O da babası gibi velîleri çok severdi. Bir gün hocasıyla birlikte Seyyid Emîr Külâl hazretlerini ziyâretine gittiler. … Devamını oku
Rumeli fâtihlerinden Hamza Baba hazretleri zamânında bir kişi, yolculuğa çıkar. Edirne’ye gidecektir. Mevsim kış ve soğuktur. Az sonra bir “tipi” başlar. Sonra şiddetlenir! Öyle ki; bir metre ilerisi görünmez. Yolcu şaşırır yolunu. Kalakalır olduğu yerde. Çâresizdir! Açar ellerini, yardım ister âlemlerin Rabbinden: “Yâ Rabbî! Sevdiğin bir kulunu … Devamını oku
Rumeli fâtihlerinden Allah dostu bir velî vardır. Hamza Baba. Kerâmet sâhibi bir zâttır. Ziraatle uğraşır. Büyük bir meyve bahçesi vardır. Mahsulü toplayınca hemen hesaplayıp “uşrunu” verir. Ya diğer insanlar? Onların yoktur böyle bir dertleri. Îkaz etse de dikkate almazlar. Bir gün “yangın” çıkar o havâlide. Ne … Devamını oku
Tirmiz’de dünyâya gelen Hakîm-i Tirmizî hazretleri, kusûru dâima kendinde bilir, kimsede hatâ kusur aramazdı. Birine darılsaydı, daha iyi davranırdı o kimseye. Herkese ihsânda bulunur, kendini üzenlere daha çok ihsân yapardı. Komşuları da bilirdi bunu. Bir gün komşuları geldiler. Onun hanımına; “Hakîm-i Tirmizî’nin hiç kızdığı oluyor mu?” diye sordular. Hanımı dedi … Devamını oku
Hakîm-i Tirmizî hazretlerinin tasavvufla ilgili bir kitabı vardı ki, çok önemli ilimlerle doluydu. Onu bir talebesine verip; “Git, bunu Ceyhun Nehri’ne at da gel!” diye emretti. Talebe, “peki” dedi. Ve onu alıp nehre vardı. Ama atmaya kıyamadı. Döndüğünde sordu hocası: “Kitâbı attın mı evlâdım?” “Attım hocam.” “Peki, ne gördün … Devamını oku