İran’ın Bistam şehrinde dünyâya gelen büyük velî Bâyezid-i Bistâmî hazretlerine, bir gün sevdikleri; “Mürşidiniz kimdir efendim?” diye sordular. Büyük velî buyurdu ki: “Mürşidim bir kadındır.” Anlamayıp durakladılar. Şöyle anlattı onlara: Ben, aşk-ı ilâhîyle kendimden geçmiş hâlde bir yolda yürüyordum. Bir kadına rastladım. Sırtında “un çuvalı” vardı. Ve çok zor götürüyordu. Beni görüp, dedi ki: “Az yardım eder … Devamını oku
Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri “rahmetullahi aleyh”, nefsini ıslah için gündüz gece çalıştı. Onu öldürmek için nice mücâhedeler yaptıysa da ölmedi yine nefsi. Şaşırıp kaldı. Ne için ölmemişti? Nefsine şöyle bir baktı. Sebebini anladı. Çünkü onda “kibir” vardı. Onda “gurur” vardı. Hâlbuki ömür boyu Rabbine kulluk etmiş, Ona lâyık ibâdet yapmayı çok arzu etmişti. Bunun için çok … Devamını oku
Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, hacca gitti bir sene. Bir ara can kulağına; “Ey Bâyezid! Anneni ziyâret et” diye bir ses geldi. Bu îkaz-ı ilâhîyi aldı. Annesinin bulunduğu şehre doğru yola çıktı… Seher vaktiydi… O şehre girdi… Annesinin evi önüne geldiğinde, kadıncağız “Yâ Rabbî! Garip oğlumu murâdına kavuştur” diye duâ ediyordu. O anda çalındı kapısı. “Kim o?” diye seslendi. Hazret-i … Devamını oku
Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinin yaşadığı devirde binlerce evliyâ varken, o zamânın kutbu bir “ümmî demirci” idi. Hazret-i Bâyezid, bu kimseyi merak edip, soruşturdu… Nihâyet onu buldu. Demirci, örs başında demir dövüyordu. İşini bırakıp koştu ve Hazret-i Bâyezid’in elini hürmetle öpüp “Lütfen bana duâ edin” dedi. Büyük velî sordu: “Olur, ama ne için?” “Derdim hafiflesin … Devamını oku
Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir sabah, güneş doğduktan sonra uyandı… Hiç olmayan bir şeydi bu. Sabah namazı kazâya kalmıştı… Üzüntüden ağlamaya başladı! Gözyaşları sel olup aktı! O anda bir “ses” duydu; Gâipten geliyordu… Kulak verdi: “Ey Bâyezid!.. Allah seni affetti. Ayrıca da sana, yetmiş bin namaz sevâbı verdi” diyordu. Bunu duyunca sevindi. Aradan birkaç ay … Devamını oku
Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinin birkaç talebesi, bu zâta gelerek; “Efendim, falan köyde bir evliyâ zât var” dediler. Büyük velî; “Mâdem öyle, ziyâretine gidelim de o zâtın sohbetinden istifâde edelim” buyurdu. Birlikte kalktılar… O köye gittiler. Tam köye girmişlerdi ki, o kişi de gözüktü ileriden. Çocuklar, onu gösterip; “İşte efendim o zât geliyor” dediler. Mübârek … Devamını oku
Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” annesi, karlı ve dondurucu bir kış gecesi, seslendi yatağından: “Bâyezid!” “Buyur anneciğim.” “Oğlum, bana biraz su verir misin.” “Peki anne, derhâl!” dedi. Ve koştu testiye. Ama testi boştu… Dışarıdaki çeşmeden getirmek gerekiyordu. Kar, soğuk demedi. Koştu çeşmeye. Suyu doldurup da gelinceye kadar annesi uyumuştu. Uyandırmaya kıyamadı. Başucunda bekledi. … Devamını oku
Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, büyük evliyâdandı. Henüz yaşı küçük idi. Annesi mektebe verdi onu. İlim öğrenmesini istiyordu. Bir gün erken geldi mektepten. Annesi merak etti: Ve sordu oğluna: “Hayrola oğlum, neden erken geldin?” “Bugün mühim bir şey öğrendim anneciğim.” “Ne öğrendin yavrum?” “Anneye hizmet etmenin kıymetini. Hocamız söyledi. Allahü teâlâ ‘Bana ve annenize itâat … Devamını oku
Vaktiyle bir Müslüman, birinden “tarla” satın almıştı. Tarlayı sürerken bir küp “altın” çıktı toprağın altından. Küpü kucakladı. Gitti mal sâhibine; “Al arkadaş, bu altınlar senin. Tarlayı sürerken buldum” dedi. Adam kabul etmedi. “Hayır, alamam.” “Nedenmiş o?” “Ben bu tarlayı sana sattım, dolayısıyla bunlar da senindir.” “Ama ben, tarlayı satın aldım, altındakiler sana âittir.” “Hayır, sana … Devamını oku
Horasan evliyâsından Atâ bin Meysere hazretleri bir gün; “Kardeşlerim! Allah’ın kullarını gafletten îkaz edin, nîmet bilin bu yolda gelen sıkıntıları. Mâdemki, eceliniz bir gün gelecek, öyleyse şimdi geldi bilin” buyurdu. Ve ilâve etti: “Çünkü bir şeyin olması muhakkak ise, onu “olmuş” bilmeli ve ona göre yaşamalıdır.” Ve devam edip; “Mâdemki, her insan muhakkak ölecek ve âhiret … Devamını oku
Alî Râmitenî hazretleri yakınlarını alıp Hârezm vilâyetine gitti. Kenar bir mahalleye yerleştiler. İki talebesini Sultâna gönderdi. Gençler gittiler. Ve “Sultânım! Fakîr bir dokumacı, sizin topraklarınıza geldi. İkâmet için izninizi istiyor” dediler. Sultân kırmadı gençleri. “Oturabilir” deyip, bir de mühürlü bir “belge” verdi ellerine. Bu zât bu belgeyi aldı. Pazar yerine vardı. Bir iki işçiye yaklaşıp; “Size bir teklîfim var. Bugünkü ücretiniz benden. … Devamını oku
Buhâra’da yaşayan Alî Râmitenî hazretleri zamânında “Seyyid Atâ” adında sâlih bir kimse vardı ki, bu büyük velînin büyük zât olduğunda şüphesi vardı biraz. Tâ ki, bir güne kadar… O gün haydutlar geldi. Ve oğlunu kaçırdılar. Seyyid Atâ, çok üzüldü! Ancak bu belânın nereden geldiğini tahmin etmişti. Önce tövbe etti. Sonra büyükçe bir ziyâfet tertip etti. Şehrin eşrâfını da çağırmıştı. … Devamını oku
Buhâra’da yaşıyan Alî Râmitenî “kuddise sirruh” hazretleri, talebesiyle bir yere gidiyorlardı ki, havada beyaz bir “kuş” gördüler. Başları üzerine geldi. Ve iyice alçalarak; “Kâmil er ol yâ Alî!” dedi. Ve havalandı tekrar. Talebeler çok duygulandılar bundan. Hattâ birçoğu kendinden geçti. Hiç böyle bir şey görmemişlerdi ömürlerinde. Zîra kuş konuşuyordu. Kendilerine gelince; “Efendim, o kuşun hikmetini … Devamını oku